________________
सुलसाख्यानकम्
' जाणिय संसारहँ, अइसुवियारहँ, नवि जुज्जइ सोगह करणु ।।१२।। (१३)
जेण भो एस संसारवित्थारओ, सक्ककोदंडविज्जुच्छडासारओ, संज्झमेहावलीरायरेहासमो, मत्तमायंगकन्नंतलीलोवमो, उन्हकालम्मि मायण्हियासच्छहो, वायवेउद्धुयाऽऽलोलतूलप्पहो, सायरुडंतकल्लोलमालाचलो, कामिणीलोयणक्खेववच्चंचलो, एरिसे एत्थ अच्वंतनीसारए, केम्व तुम्हाण सोगो मणं दारए ?, जेण तुम्हेहिं सव्वन्नुणो भासियं, जाणिऊणं सरीरेण संफासियं, किंच मच्चू न देवेहिँ रक्खिज्जए, पोरुसेणं बलेणं न पेलेज्जए, मंत-तंतोसहेहिं न वारिज्जए, भूरिदव्वव्वएणं न धारिज्जए, तो वियाणित्तु संसाररूवं इमं, सोयमुज्झेत्तु कुव्वेह धम्मुज्जमं, जेण नो अन्न जम्मे वि एयारिसं, होइ तुम्हाण दुक्खं महाकक्कसं', इय अभयह जंपिउ, सुणवि बुहप्पिउ, किंचिसोयपरिवज्जियां । कयलोइयकिच्चइं, विहियजिणऽच्चइं, जायइ धम्मसमुज्जयई । । १३ ।। (१४)
सेणिय - अभया विय सह नरेहि, उट्ठित्तु पत्त नियनियघरेहिं, नियधम्मकम्मपरिसंपउत्त, कालेण जाय गयसोगगत्त, अह एत्तो चंपापुरवरीए, तियसिंदनयरिगुणगणधरीए, गामा - ssगर - नगरेहिं विहरमाणु, असुरिंदसुरिंदिहि विहियमाणु, मारारिवीरनिद्दलियमाणु, उप्पाडियकेवलदिव्वनाणु, मिच्छत्ततिमिरहरणेक्कभाणु, संपत्तु जिणेसरु वद्धमाणु, तियसा-ऽसुरकयओसरणि धम्मु, परिसाऍ मज्झि सो कहइ रम्मु जह भवसमुद्दि किरमणुयजम्मु, कह कहवि हु लब्भइ खवियकम्मु, तत्थ वि य जिणिंदह तणउ धम्मु, कॉ वि लहइ सउन्नउ परमरम्भु, ता धम्मकम्मि उज्जमु करेह, अइदरियपमायरिवू दलेह,
१. ला० तुमेहिं ॥
७१