________________
सुलसाख्यानकम्
वरणत्थु तीऍ वरकन्नयाए, चेडयसमीवि सामन्नयाए', तो पेसिउ दूउ नरेसरेण, संपत्तु तेत्थु सो चडयरेण, पडिहारनिवेइउ संपविडु, अत्थाणि नमेविणु पुणु बहु, विहिओवयारु निवचेडएण, विन्नवइ दूर कमवाडएण, ‘जा देव ! तुम्ह कऽवि अत्थि, बाल, नीसेसकलागमगुणविसाल, वरणत्थ तीऍ निवसेणिएण, हउं पेसिउ वरभडसेणिएण', तं निसुणवि कोवफुरंतकाउ, पडिभणइ वयणु सो मणुयराउ, रेहकुलसंभूय धूय, वाहियकुलम्मि नवि देमि दूय !', तं सव्वु दूउ निवसेणियस्स, आवेवि कहइ अभयऽन्नियस्स, तं निवि सामलवणु जाउ, निवु राहुगहिउ नं रिक्खराउ, तो भइ अभउ मंती 'ये (म) सोउ, चित्तम्मि करह साहेमि एउ', तं सुवि हि पुण वि जाउ, सेणिउ रोमंचियसव्वकाउ,
ओ व विणिग्गउ, गेहि समागउ, लिहइ रूवु सेणियनिवह । फलहइ सुविभत्तउं, अइसयपत्तउं, वाहियकुलवंसुब्भवह || ९ || (१०)
गुलियाऍ कर विसर - वन्नभेउ, साभाविउ छायवि रूवु तेउ, फलहयसमग्गु वाणियगवेसि, गउ चेडउ राणउ जेत्थु देस, पविसरवि नयरि वेसालियाए वीहीय निविडु महालियाए, रायउलदुवाराऽऽसन्नियाए, बहुगंधदव्वपडिपुन्नियाए, तो जेट्ठकुमारिहि दासि तेत्थु, आविंति सुगंधह गिण्हणत्थु, तो अभउ विसेसिं देइ ताहं, पूएइ फलहु पेच्छंतियाहं, कोड्डेण निएविणु पुरिसरूवु, पुच्छंति ताउ तो तस्सरूवु, जह 'सेट्ठि ! काइँ पूएहि एउ ?,' सो पभणइ 'सेणियराउ देउ,
महु हु मयच्छि ! हु सामिसालु, भत्तिएँ आराहमि तं तिकालु', तो ताउ पुरउ कन्नहँ कहिंति, जह 'चोज्जु दिट्टु किर नत्थि भंति,
६७
१. ला० णत्थु ॥ २. ला० हुं ॥ ३. ला० वरभडभोइएण ॥ ४. ला० कोवि फु ॥ ५. पु० य ( प )
मोउ ॥ ६. ला० जत्थ ॥ ७ ला० गंध-वत्थपडि || ८. ला० ता ॥