________________
सुलसाख्यानकम्
६३.
रवट्टसुत्तसारओ, परिद्धिवारवारओ, सुगंधफुल्लसेहरो, सुरिंदसिन्नमेहरो, कुरंगतुल्ललोयणो, संपुन्नरूवजोव्वणो, समुद्दघोसनिस्सणो, विपक्खपक्खभीसणो, सुवेयगइपयारओ, नमन्तकज्जकारओ, महंतभत्तिचोइओ, समागओ सुरो इओ, त्ति अह तियसु निरंगणु, पयडियपंगणु, ठियउ झत्ति सुलसहि पुरउ । सा नियवि ससंभम, तं गयविब्भम, देइ वरासणु नट्ठरउ ।।४।।
उवविसवि तेत्थु तो भणइ देवु, 'किं साविएँ ! हउँ पइसरिउ एउ, भण किं पि ज किज्जइ कज्जु तुज्झु, तेलोक्के वि जं किर सज्झु मज्झु', तो भणइ सुलस गुरुसत्तिजुत्त !, सुरसेणनाह ! वरनाणवंत !, , विनायसमत्थपयत्थसत्थु, किं न मुणहि मह मणरुइउ अत्थु ?', तं सुणवि समप्पिय तीय तेण, बत्तीस गुलिय विहसंतएण, 'खाएजसु एक्कक्किय कमेण, तो होसहिं तुहु सुय विणु चिरेण, बत्तीस गुणड्ड पुणो ममं ति, सुमरेज पओयणि कुंददंति !', इय एरिस वयणु पयंपिऊण, सुर हुयउ अदंसण तक्खणेण, पुणु सुलस करेप्पिणु तासु पूय, वरभोगपरायण पुण वि हूय, रिउसमइ समागइ तीऍ चिंत, उप्पनी एरिस अइमहंत, 'इट्ठाहँ वि को किर एत्तियाहं, मल-मुत्त मलेसइ नंदणाहं, ता एक्कु कालु भक्खेमि ताओ, गुलियउ जा देविं दिन्नियाओ, बत्तीससुलक्खणु जेण पुत्तु, महु एक्कु होइ वरसत्तिजुत्तु,' इय चिंतवि गुलियउ तीऍ ताओ, बत्तीस वि समयं भक्खियाओ, तो ताहँ पभाविण तीऍ जाय, बत्तीस गब्भ सुविभत्तकाय, समगं चिय ते वडंति जाव, हुय वेयण दुद्धर उयरि ताव, जा सक्कइ वेयण नवि सहेवि, ठिय काउसणि सुरु मणि धरेवि, सुरु पुण वि समागउ भणइ ‘कज्जु, किं साविएँ ! पुणरवि हुयउं अज्जु, तो सुलस कहइ तं सव्वु तासु, नियबुद्धिएँ जं किउ अप्पयासु,
'हा हा अकज्जु तइं कियउं मुद्धि !', सुरु भणइ 'सुनिम्मलकुलविसुद्धि !, १. ला० परिट्टिचार' । २. ला० करेविण ।। ३. सं० वा० सु० गुलियाओ जा देविं ।। ४. ला० वरसत्तजुत्तु ।। ५. ला० सुविवद्ध ॥