________________
आरामशोभाकथानकम्
नाम बंभणी । ताणं च विसयसुहमणुहवंताणं जाया एगा दारिया । कयं च से नामं विजुप्पह त्ति। सा य अईवरूवाइगुंणगणोवेया, अवि य
रूवोहामिय जीएँ, सुरंगण, गइ-वयणेहि य वरहंसग्गण । चंदलेह सोमत्तणि नजइ, गोरि नाइ सोहगिं छज्जइ ॥५॥ दक्ख विणीय गुरूयणभत्ती, इत्थिपसत्थकलागमजुत्ती ।
सच्चसोयसीलेहिँ अलंकिय, सरलसहाव कया वि अवंकिय॥६॥ तीसे य जाव अइक्वंताणि अट्ठ वरिसाणि ताव य रोग-जराकिलेसदाढाकरालं पविठ्ठा मच्चुवयणं से जणणी । तओ सा चेव सव्वं गिहवावारं काउमाढत्ता, अवि यउट्टित्तु पभायम्मिं करेइ गोदोहणं तओ पच्छा । छाणुवलेवण-बोहारणाइ सव्वं विहेऊण ॥७॥ जाइ गोरक्खणत्थं, पुणो वि मज्झण्हकालसमयम्मि । आणेउं गावीओ करेइ गोदोहणं पुण वि ॥८॥ जणयस्स भोयणविहिं काऊण सयं पि भुंजिउं बाला । गावीण रक्खणत्थं जाइ पुणो एइ सायम्मि ॥९॥ सव्वं पओसकिच्चं काऊणं निद्दमोक्खणं कुणइ । एवं घरकम्मेणं णिच्चं उब्भज्जए बाला ॥१०॥
तओ अन्नम्मि दियहे अच्चंतपराभग्गाए लज्जं मोत्तूण भणिओ जणओ ‘ताय ! तहा करेसु जहा मह माया भवइ, जओ हं गिहकम्मं करंती पराभग्गामि' । तओ जणएण 'सोहणं भणई' त्ति मण्णमाणेण संगहिया का वि । सा वि तीसे चेव भारं निक्खिविऊण ण्हाण-विलेवण-विभूसाइवावई चेट्ठइ । तओ विजुप्पभाए चिंतियं जहा 'सुहनिमित्तं मए एयं कारियं जाव दुगुणयरो मह संतावो जाओ' । तओ जा पभाए निग्गच्छइ सा अइक्कंते भोयणसमये समागच्छइ, तत्थ य जं किंचि उव्वरियगाइ भोत्तूण जा जाइ सा पुणो रयणीए समागच्छइ । एवं च महया किलेसेणं अइकंताणि दुवालसवरिसाणि । अन्नदियहम्मि य गावीसु चरंतीसु चेव छायाअभावाओ पसुत्ता सा खडमज्झे । इत्थंतरम्मि य समागओ तमुद्देसं एगो विसहरो, अवि य- .
अइकसिणमहाकाओ रत्तच्छो चवलजमलजीहालो ।
__विहियफडो तुरियगई भयभीओ तीऍ पासम्मि ॥११॥ सो नागकुमारसुराहिट्ठियदेहत्तणेण जंपेइ । माणुसभासाएँ तओ कोमलवयणेहिँ उट्ठवइ ॥१२॥ तो उठ्ठियं तयं जाणिऊण अह भणइ विसहरो एवं । 'वच्छे! भयभीओहंसमागओ तुज्झपासम्मि।१३। एए मह पुट्टीए जम्हा धावंति दुट्ठगारुडिया । मा एयाण करंडयपिंडियदेहो दुही होवं ॥१४॥ ता बाले ! नियखोलाइ ढक्किउं उवरिमेण वत्थेण । रक्खेहि ममं भीयं मा पुत्ति! बहुं विमालेहि ॥१५॥ ___ १. सं० वा० सु० गुणोवेया ॥ २. ला० कुणंता भजामि ॥ ३. ला. 'डा । तओ ॥ ४. सं० वा. सु० "म्मि गावी ॥ ५. सं० वा० सु० तओ उट्ठिः ॥ ६. ला० होहं ॥ ७. ला० नियकोलाएँ ॥