________________
सविवरणे मूलशुद्धि प्रकरणे बहुविहउवसग्णसहो बावीसपरीसहे पराजिणइ । दसपुव्वमहासुर्यनीरनाहपारं परं पत्तो ।।२४।। उज्झियहम्मं गेण्हइ भत्तं पाणं च जं न कायाई । वंछंति दूरदेसट्ठिया विधीसंजुओ धीरो ।।२५।। एवं तगुणनिगरं वण्णेत्ताऽणुव्वयाइँ तेसिंच । दाऊण गओ सूरी, सेट्ठी वि य भणइ नियवग्गं ।।२६।। 'जइया एसो भगवं भिक्खट्ठा एइ तइय भत्ताई । छड्डेजह जइ कह वि हु लेइ तओ होइ बहु पुण्णं ॥२७॥ तत्तो य बीयदिवसे तमउव्वं पेच्छिऊण भगवं पि । उवओगपुव्वयं जाणिऊण तत्तो च्चिय णियत्तो।२८।
आवस्सयावसाणे जाव सुहत्थी वि वंदए. गुरुणो ।
ता भणिओ 'किं अज्जो ! अणेसणा अज्ज मह विहिया?।।२९।। सोआह कहं?' भगवंपिभणइ अब्भुट्ठिओजओकलं ।'णाऊण इमंतत्तोखामइपरमेण विणएणं ।३०। तत्तो णिग्गंतूणं उज्जेणिं पुरवरिं गया तत्थ । जीवंतसामिपडिमं भत्तिब्भरणिब्भरा णमिउं ।।३१।। तत्तो गयग्गपयनगवरस्स नमणत्थमेलॅगच्छम्मि । संपत्ता, तं च पुरं कह जायं एलगच्छं ? ति ।।३२।।
[४. एलकाक्षकथानकम्] तं आसि दसण्णपुरं तत्थाऽऽसी साविगा गुणसमिद्धा । धणसत्थवाहधूया रूववई धणसिरी णाम ।३३। उत्तमसम्मत्तधरी अणुवयसिक्खावएहिँ परिकलिया । मिच्छादिट्ठिगिहम्मी परिणीया देव्वजोएण । ३४। चियवंदणं विहेउं वियालवेलाएँ पइदिणं सा उ । गेण्हइ पच्चक्खाणं हसइ तओ तीए भत्तारो ।।३५।।
‘पच्चक्खामि अहं पि य' अन्नम्मि दिणम्मि तेण सा भणिया ।
'भंजिहिसि तुम' तीए भणियो पडिभणइ सो एवं ॥३६॥ नहु कोइ वि रयणीए उठ्ठित्ता भुंजई अओ देहि । पच्चक्खाणं मज्झं, दिनं तीए तओ पच्छा ।।३७।। एत्तोय तीए गुणगणआवज्जियदेवया विचिंतेइ । 'कह वेलवेइ सड्डिं मूढो? ताअज्ज सासेमि' ।।३८।। गेण्हित्तु वरपहेणगछलेण भोजं समागया सा उ । तप्पुरवत्थव्वाए भगिणीए तस्स रूवेण ।।३९।। पभणइ य‘उट्ठ भाउय! तुज्झकएभोयणंमएसुरसं ।आणीयंउवभुंजसु' सोवियतंभोत्तुमाढत्तो ।।४०।।
भणिओ य सावियाए ‘पच्चखिय भुंजसे किमेयं ?' ति ।
'तुब्भच्चएहि अम्हं किमालवालेहि' सो भणइ ॥४१॥ देवी वि तओ रुसिउं तलप्पहारेण दो वि अच्छीणि । भूमीए पाडेत्ता, खिंसिय निययं गया ठाणं ।४२। सड्डी वि मज्झअयसोएसो' त्ति मणम्मिदेवयं काउं । काउस्सग्गम्मिठिया, समागयादेवया पुण वि ।४३॥
___ जंपइ य 'जेण कज्जेण सुमरिया साविगे ! तयं भणसु ।'
१. सं० वा० सु० ०यहरना० ।। २. ला० थिइसंजुओ ।। ३. ला० "नियरं ।। ४. सं० वा० सु० जह ।। ५. ला० उ ।। ६. सं० वा० सु० गपओगे जा ।। ७. ला० वंदई ।। ८. सं० वा० सु० 'लमच्छिम्मि ।। ९. सं० वा. सु० दिट्ठीगेहे ।। १०. सं० वा० सु० देवीए तओ ।।