________________
आर्द्रककुमारकथानकम्
९
च पणमंतमहंताणेयसामंतमउलिमउडमणिमसिणियकमवीढो अद्दयराओ नाम राया । तस्स य रूवाइगुणगणोहामियतियससुंदरी अद्दया णाम देवी । तीसे य पहाणहारो व्व गुणगणावासो जंतुसंतावणासो सच्छयाणिवासो सुवित्तआसओ बहुनरणारीहिययसमासासओ अइसुद्धत्तणाओ अविजमाणदो अद्दयकुमारो णाम पुत्तो । सो य जम्मंतरोवज्जियविसिट्ठविसयसुहमणुहवंतो चिट्ठइ।
इओ य सेणियराय- अद्दयराईणं पुव्वपुरिसपरंपरागयपीईपरिपालणत्थं पइदिणं परोप्परपहाणकोसल्लियपेसणेण कालो परिगलइ । अन्नया य समागओ सेणियरायपेसिओ महंतओ । सो य पडिहारेण पवेसिऊण निवेइओ ‘देव ! सेणियमहंतओ दुवारे चिट्ठइ ।' तओ सिणेहरसनिब्भरसमुब्भिज्जमाणरोमंचकंचुगेण भणिओ राइणा 'लहुं पवेसेह' त्ति वयणाणंतरमेव पविट्ठो । पामं क निविट्ठो दिन्नासणे । सम्माणिओ य जहोचियतंबोलाइपडिवत्तीए । भणियं च 'अइ ! कुसलं सपरियणस्स महारायसेणियस्स ? ।' तेण भणियं 'देव ! कुसलं' ति । तओ समप्पियाणि महंतएण वरवत्थ-कंबल - निंबपत्त-सोवंचलाइयाणि कोसल्लियाणि । ताणि य दद्दूण भणियं राइणा 'सेणियरायं मोत्तूण को अम्ह अण्णो परमबंधवो ?' त्ति । तओ नियुपिउणो अच्वंतसिणे हसंभमसाराइं वयणाइं सोऊण भणियमद्दयकुमारेण 'ताय ! को एस सेणियमहारायराओ ? ।' तओ रन्ना जंपियं 'पुत्त ! मगहाजणवयवई महासासणो नरवई । तैण य समाणं अम्ह कुलक्क मागया गरुयपीई । तस्संतिओ य समागओ एस उवायणाणि गहेऊण महंतओ' । तओ महंतयं उद्दिसिय पुच्छियमद्दयकुमारेण 'भो किमत्थि कोइ तुम्ह सामिणो जोगउत्तो ? एयमायन्निऊण सहरिसं जंपियं महंतएण
‘उप्पत्तियाइचउविहबुद्धिजुओ मंतिपंचसयसामी । सूरो सरलो सुहगो पियंवओ पढमआभासी ।।८ दक्खो कयण्णुओ यसत्थपारंगओ कलाकुसलो ।
विन्नाण- विणय-लज्जा - दाण- दया- सीलपरिकलिओ ||९||
1
दढसोहिओ सुरूवो पयाणुसारी सलक्खणो धीरो । अविचलसम्मत्तधरो सावगधम्मम्मि उज्जुत्तो ॥ १० ॥ सिरिवीरजिणेसरचरणकमलभसलो सुसाहुजणभत्तो । उचियकरणोज्जयम साहम्मिय - पयइ-पणईणं ॥ ११ ॥
किं बहुणा तियसेहि वि माणिज्जइ जो गुणि त्ति कलिऊण । सेणियरायंगरुहो सो अभओ नाम वरकुमारो ॥१२॥ भुंइ सययमचिंतो जस्स पभावेण सेणिओ भोए । तेलोक्कपायजसो सो कुमर ! तए कह न नाओ ?' ||१३||
१. सं० वा० सु० तीसे पहा' ।। २. सं० वा० सु० 'या सम' ।। ३. सं० वा० सु० 'णं परम ।। ४. ला० सेणियराओ ।। ५. ला० 'यसामी ।। ६. सं० वा० सु० तेण समा' ।। ७. सं० वा० सु० ० या पीई ।। ८. ला० जोग्गपुत्तो । ९. सं० सु० पयईणं ।। १०. सं० वा० सु० पसाएण ।।