________________
श्रेयांसकथानकम्
२६१
तुममेयं लभसिं' । तओ सुमणसो एसो गओ नियगेहं । अहं पि कयकज्जा समागया तुह निवेयणत्थं, ता जामि रण्णो निवेएमि, जेण तुह पियसंगमो होइ" । त्ति वोत्तूण गया रायसमीवं । निवेइयं जहट्ठियं राइणो । सो ममं देविं च सद्दाविऊण भणिउमाढत्तो, अवि
“सुणसु पिए ! ललियंगयमेयं जाणामि जह अहं न तहा । वच्छा वि मुणइ जम्हा एत्थेव य चेव दीवम्मि ॥ ६२ ॥ अवरविदेहे सलिलावयम्मि विजयम्मि बीयसोगाए । नयरीए जियसत्तू आसि निवो तस्स देवीओ ॥ ६३॥ दोणि मणोहरि-गड़ नामाओ ताण दो सुया कमसो । अल- बिहीसणनामा, पंचत्तमुवागए जणए ।६४।
साहित्ता विजयद्धं जाया बलदेव - वासुदेवा उ । पणमंतभूरिसामंतमउलिमणिघट्ठपयवीढा । । ६५ ।। अह अयलं बलदेवं मणोहरी भणइ अण्णया एवं ।
'तुहपिउ-तुहरज्जसिरीओ वच्छ ! विउलाओ भुत्ताओ ॥ ६६ ॥
भवभयभीया इण्हिं परलोगहियं करेमि पव्वज्जं । तो अणुमण्णेहि लहुं' न विसज्जइ सो वि नेहेण ।। ६७ । तीए तओ निब्बंधे कए इमो भणइ 'अंब ! जइ एवं । तौ दियलोगाओ ममं आगंतुं वसणकालम्मि ।।६८। पडिबोहिज्जसु’ ‘एवं’ ति सा वि पडिवज्जिऊण तव्वयणं । घेत्तूण सव्वविरहं पढेइ एक्कारसंगाई ।।६९।। संपुण्णपुव्वकोडिं काऊणं संजमं तओ मरिउं । लंतगकप्पे इंदो उप्पन्नो दिव्वकंतिधरो ।।७० ।। सो य अहं, एत्तो वि य दोण्णि वि बल-केसवा बहुं कालं । भुंजंति रज्जमउलं अहऽण्णया वाहगालीए तुरगारूढा दोण्णि वि विणिग्गया अवहरितु तुरएहिं । खित्ता महाडवीए अणोरपाराए घोराए ।।७२। गोसंचरेण भग्गे पयमग्गे वलइ सव्वसेन्नं पि । सासापूरियहियया आसा वि हु पाविया निहणं ।। ७३ । आउक्खण तत्तो बिभीसणो कालमुवगओ तत्थ । तम्मोहमोहियमणो अयलो वि य वहइ खंधगयं ॥७४ 'किर मुच्छिओ' त्ति एसो, नेउं ठावेइ सीयवणगहणे । भवियव्वयावसेणं उवओगो तो मए दिण्णो । ७५ । दडुं तयवत्थगयं संगारं सरिय लंतगाओ अहं । करिय बिहीसणरूवं समागओ तस्स बोहत्थं । ७६। भणिओ य 'अहं भाउय !' गओ मि विज्जाहरेहिं सह जुज्झं । काउंजे, ते जिणिउं समागओ पुण वि तुहपासं ॥७७॥
एयं च अंतरं जाणिऊण केणावि विप्पलद्धो सि । देवेणं तं भाउय ! दुट्ठेण अणज्जकम्मेणं ।। ७८ ।। ती सक्कारेसु इमं कलेवरं जं तए समुव्वूढं । एत्थ नइसंगमम्मी, तहाकए तम्मि पुण भइ ।। ७९ ।।
१. ला० तुमेव लभ' ॥ २. ला० 'मंच दे° ॥ ३. ला० 'वइम्मि ॥ ४. सं० वा० सु० 'हरके' ॥ ५. सं० वा० सु० 'हरा भ ॥ ६. ला० तो ।। ७. ला० ता ।। ८. ला० वाहिया ॥ ९. सं० वा० सु० संसारं ।। १०. ला० तो ॥