________________
कालकाचार्यकथानकम्
१७३
सूरिपायाणं । सूरीहिँ तओभणिओ रेरे पाविट्ठ! दुट्ठ! निल्लज! ।अइणज्जकज्जउज्जमसज्ज! महारज्जपब्भट्ठ!।४०। जमणेच्छंतीए साहुणीइ विद्धंसणं कयं तुमए । न य मण्णिओ य संघो, तेणऽम्हेहिं इमं विहियं ॥४१॥ महमोहमोहियमई जो सीलं साहुणीइ भंजेइ । जिणधम्मबोहिलाभस्स सो नरो देइ मूलग्गिं ॥४२॥ निण्णट्ठबोहिलाभो भमिहिसि नूणं तुम पि संसारे । रे! णंतदुक्खपउरे किंच इहं चेव जं ज़म्मे ॥४३॥ पत्तो बंधण-ताडण-अवमाणणजणियविविहदुक्खाइं । संघावमाणणातरुवरस्स कुसुमोग्गमो एसो ।४४
नरय-तिरिक्ख-कुमाणुस-कुदेवगइगमणसंकडावडिओ ।
जमणंतभवे भमिहिसि तं पुण विरसं फलं होही ॥४५॥ । जो अवमण्णइ संघं पावो थेवं पि माणमयलित्तो । सो अप्पाणं बोलइ दुक्खमहासागरे भीमे ॥४६॥ सिरिसमणसंघआसायणाइ पावेंति जं दुहं जीवा । तं साहिउं समत्थो जइ पर भगवं जिणो होइ ॥४७॥ जेण महंतं पावं कयं तए णेय मण्णिओ संघो । संभासस्साणरिहो अम्हाणं जइ विरे! तह वि ॥४८॥ बहुपावभरक्कंतं दुहजलणकरालजालमालाहिं । आलिंगियं तुमं पासिऊण करुणाइ पुण भणिमो ॥४९॥ निंदण-गरिहणपुव्वं आलोएऊणकुणसुपच्छित्तं । दुक्करतवचरणरओजेणऽज वितरहि दुहजलहिं' ५० इय करुणाए सूरीहिँ जंपियं सुणिय गद्दभिल्लो सो । अइसंकिलिट्ठकम्मो गाढयरं दूमिओ चित्ते ॥५१॥ दूमियचित्तं णाउं कालयसूरीहिँ सो तओ भणिओ । 'मुक्को सि एगवारं संपइरे! जाहि णिव्विसओ'५२ तं सूरिवयणमायण्णिऊण पुहईसरेहिँ सो तेहिं । देसाओं धाडिऊणं मुक्को दुहिओ परिब्भमइ ।।५३।। भमिउं मओ समाणो चउगइसंसारसायरे भीमे । भमिही अणंतकालं तक्कम्मविवागदोसेणं ।।५४।। तो सूरिपज्जुवासयसाहिं रायाहिरायमह काउं । भुंजंति रज्जसोक्खं सामंतपयट्ठिया सेसा ।।५५।। सगकूलाओ जेणं समागया तेण ते सगा जाया । एवं सगराईणं एसो वंसो समुप्पण्णो ।।५६।। जिणसासणोण्णइपराण ताण कालो सुहेण परिगलइ । सूरिपयउमगब्भे छप्पयलीलं कुणंताणं ।।५७।। कालंतरेण केणइ उप्पाडेत्ता सगाण तं वंसं । जाओ मालवराया णामेणं विक्कमाइच्चो ।।५८ ।। पुहईऍ एगवीरो विक्कमअक्कंतभूरिणरणाहो । अच्छरियचरियआयरणपत्तवरकित्तिपन्भारो ।।५९।। नियसत्ताराहियजक्खरायसंपत्तवरतियवसेण । अविगणियसत्तु-मित्तं जेण पयट्टावियं दाणं ।।६० ।। पयराविओ धराएं रिणपरिहीणं जणं विहेऊण । गुरुरित्थवियरणाओ णियओ संवच्छरो जेण ।।६१ ।।
१. सं० वा० सु० किंचि इ ॥ २. ला० तो ताडणं-बंधण अ ॥ ३. ला० पइट्ठिः ॥ ४. सं० वा० सु० °णयप' || ५. सं० वा० सु० केणय उ ।। ६. सं० वा० सु० ए ऊ(उ)ण ॥ ७. ला० °ययो स ॥