________________
॥ ४९४९॥ ॥४९५०॥ ॥ ४९५१॥ ॥ ४९५२॥ ।। ४९५३ ॥
जाए कहिंचि खलिए, लज्जा नो वियडणाए कायव्वा । सा णवरं करणीया, अकिच्चपडिसेवणे णिच्चं आहरणं जुवरण्णो, सागारियरोगअकहणं वेग्जे । लज्जाए रोगवुड्ढी, न भोग मरणं उवणओ उ । जुवरायसमा साहू, सागारियरोगतुल्ल अवराहा । अकहण-वेज्ज-समा पुण, एत्थमऽणाऽऽलोयणाऽऽयरिया लज्जाए होई तुल्ला, रोगविवड्डी उ अचरणविवुड्डी । सुरमणुएसु न भोगा, असई मरणं तु संसारो अहवा लज्जावसओ, सम्ममऽकहणम्मि जो भवे दोसो। लज्जाचागे य गणो, दिदंतो तत्थ विप्पसओ तथाहिउज्जाणभवणदीहिय-सुरगिहवावीतडागरमणिज्जे। नीसेसजयपसिद्धे, पाडलिपुत्तम्मि नयरम्मि वेयपुराणवियाणग-दियप्पहाणो पसिद्धिपत्तो य । कविलो नामेण दिओ, अहेसि धम्मुज्जयमई उ सो य मयमत्तरमणी-कडक्खमिव भंगुरं भवसरूवं । पवणाऽऽहयतूलं पिव, तरलं तारुण्णलायण्णं मुहमहुरमंऽतविरसं, किंपागफलं व विसयसोक्खं पि। निबिडतरबंधणं पिव, सव्वं पि हु सयणसम्बन्धं नियबुद्धीए परिभाविऊण परिचत्तगेहपडिबन्धो । एगम्मि वणनिगुंजे, तावसदिक्खं पवण्णो त्ति समयनिदंसियविहिपुव्वयं च, विविहं करेइ तवचरणं । फलमूलकंदमाऽऽईहिं, समुचियं पाणवित्तिं च अह एगया गओ सो, ण्हाणणिमित्तं णईए तीरम्मि। पेच्छेइ मच्छमंसं, भक्खंते मच्छिए पावे . तो पावसीलयाए, बाढं जिब्भिंदियस्स पबलत्ता । तम्मंसभक्खणम्मि, महई वंछा समुप्पण्णा तत्तो तं मग्गित्ता, आकंठं जेमिओ स तेहितो। तब्बूँजणे य जाओ, अजिण्णदोसा जरो घोरो तस्स चिगिच्छनिमित्तं, कुसलो वेज्जो पुराओ वाहरिओ। पुट्ठो य तेण पुव्वं, तुमए किं भद्द ! भुत्तं ति लज्जाए य जहट्ठिय-मऽकहितेणं पयंपियं तेणं । तं भुत्तं जं भुंजंति, तावसा कंदफलमाऽऽई एवं कहिए वेज्जेण, वायदोसब्भवं जरं नाउं । तदुवसमकरी किरिया, कया गुणो को विनो जाओ पुणरवि पुढेण तहेव, तेण लज्जावसेण सिट्ठम्मि। वेज्जेणं सविसेसा, सच्चिय किरिया कया णवरं विवरीयचिगिच्छाए, अच्चंतं वेयणाए अकंतो। मरणभयवेविरंगो, एगते वज्जिउं लज्जं सो मूलाओ वेज्जस्स, कहेइ सव्वं पि मंसवुत्तंतं । तो वेज्जेणं भणियं, हा मूढ ! किमेत्तियदिणाणि संतावं उवणीओ, अप्पा एवं ति संपयं पि तए। लट्ठ चिय भद्द ! कयं, रोगनिमित्तं जमुवइटुं ता मा भाहिसि एत्तो, तह काहं जह निराऽऽमओ होसि । तो तदुचियं चिगिच्छं, पजुंजिउंसो कओ पगुणो इय एयनिदंसणओ, लज्जं मोत्तूण जं जहा विहियं । तं तह आलोइंतो, परमं आरोग्गयं लभइ नो गारवपडिबंधो, कायव्वो अवि य चरणपडिबंधो । गारवरहिया मुणिणो, थिरचरणा जं गया मोक्खं इड्ढाऽऽइगारवेसुं, दोग्गइमूलेसु जे उ पडिबद्धा । वियडंति नाऽवराहे, मा अम्ह इमे न होर्हिति ते अथिरकायमणिए, काऊण पिए जडाऽवमण्णंति । निरुवमसुहसंजणयं, निच्चं चिंतामणीरयणं ता चत्तगारवेणं, जिइंदियेणं कसायरहिएणं । रागद्दोसविमुक्केण, वियडणा होइ कायव्वा जाणामि जहा सम्मं, पच्छित्तमऽहं तहा णु को अण्णो । को वा बहुस्सुओ मे, मएण इय जो न वियडेइ दुच्चरियं अण्णेसि, पमायओ सम्मकिरियपरिहीणो। वेज्जो व न सो पावो, पावइ आराहणाऽऽरोग्गं जह कोई रोगिवेज्जो, अकहिय अण्णेसि नाणगव्वेण । रोगं तब्बाहाए, सयकयकिरिओ हु विणट्ठो तह चेव य गव्वाओ नासं पावेंति नाणओ चेव । जे न अवराहसेगं सम्मं वियडेंति अण्णेसिं छत्तीसगुणजुएण वि, जम्हा एसा अवस्सकायव्वा । परसक्खिय च्चिय सया, सुटु वि ववहारकुसलेणं दसणनाणचरित्ताऽऽ-यारा अट्ठट्ठभेयभिण्णा तो। बारसविहतवजुत्ता, छत्तीसगुणा य इय होंति वयछक्काऽऽई अट्ठारसेव, आयारवाइ अद्वैव । पच्छित्तदसगमेए, अहवा छत्तीससूरिगुणा तह पक्षणमायासमण-धम्मवयछक्ककायछक्काऽऽई। अट्ठदसट्ठारसभेयओ गुणा हॉति छत्तीसं आयारवमाऽऽइया, अट्ठ गुणा दसविहो य ठियकप्पो । बारसतव छाऽऽवासय-छत्तीसगुणा इमे अहवा इय बहुभेयछत्तीसगुण-गणाऽलंकिएण वि विसोही। परसक्खिय च्चिय सया, कायव्वा मोक्खसोक्खकए
॥ ४९५४॥ ॥ ४९५५ ॥ ॥ ४९५६॥ ॥ ४९५७॥ ॥ ४९५८॥ ॥ ४९५९॥ ॥ ४९६०॥ ॥ ४९६१॥ ॥ ४९६२॥ ॥ ४९६३॥ ॥ ४९६४॥ ।। ४९६५॥ ॥ ४९६६॥ ॥ ४९६७॥ ॥ ४९६८॥ ॥ ४९६९॥ ॥ ४९७० ॥ ॥ ४९७१॥ ॥ ४९७२ ॥ ॥ ४९७३ ॥ ॥ ४९७४॥ ॥ ४९७५ ॥ ॥ ४९७६॥ ॥ ४९७७॥ ॥ ४९७८॥ ॥ ४९७९ ॥ ॥४९८०॥ ॥ ४९८१॥ ॥ ४९८२॥
॥ ४९८४॥ ॥४९८५ ॥
૧૪૨