________________
છે.
યોગસાર પ્રકરણ/દ્વિતીય પ્રસ્તાવ/શ્લોક-૨૦-૨૧
થતું નથી. આથી જ કોઈ પોપટની જેમ ‘લોગસ્સ સૂત્ર' બોલી જાય તેનાથી કોઈ નિર્જરાની પ્રાપ્તિ થતી નથી કે તીર્થંકરની ભક્તિ થતી નથી પરંતુ તીર્થંકરોના ગુણોના સ્મરણપૂર્વક તેઓના નામના કીર્તનથી તેમના ગુણોને અભિમુખ જવામાં પ્રતિબંધક એવા રાગાદિથી અનાકુલ ચિત્ત વર્તતું હોય તો જ જિનેન્દ્રની ઉપાસના થાય છે. આ રીતે તે તે દર્શનમાં રહેલા યોગીઓ પણ રાગાદિથી અનાકુલ થઈને સામ્યભાવ તરફ ચિત્ત જાય તે રીતે બુદ્ધાદિની ઉપાસના કરતા હોય તો તેઓનું કલ્યાણ થાય પરંતુ સ્વ સ્વ દર્શનના આગ્રહથી રાગાદિથી આકુલ ચિત્તવાળા એવા તેઓ બુદ્ધનું નામસ્મરણ કરે કે જિનનું નામસ્મરણ કરે તોપણ કોઈ પ્રયોજનની સિદ્ધિ થતી નથી. ॥૨૦॥
અવતરણિકા :
પૂર્વશ્લોકમાં બતાવ્યું કે સામ્યભાવને અનુકૂળ ચિત્તથી બુદ્ધાદિની ઉપાસના થાય તો જ ઉપાસકનું કલ્યાણ થાય છે, અન્યથા નહિ. હવે બાહ્ય કઠોર આચરણાથી પણ સામ્યભાવ પ્રગટ ન થાય તો તે સર્વ આચરણા વિફલ છે તેમ બતાવે છે
શ્લોક ઃ
किं नाग्न्येन सितै रक्तैः किं पटैः किं जटाभरैः ।
किं मुण्डमुण्डनेनापि साम्यं सर्वत्र नो यदि ? ।। २१ । ।
શ્લોકાર્થ ઃ
જો સર્વત્ર સામ્ય નથી તો નગ્નતાથી શું ? વળી શ્વેત કે રક્ત એવાં વસ્ત્રોથી શું ? જટા ધારણ કરવાથી શું ? મસ્તકના મુંડન વડે પણ શું ? ॥૨૧॥
ભાવાર્થ:
ટિંગબર સાધુઓ અપરિગ્રહી થવા માટે સર્વથા વસ્ત્રોનો ત્યાગ કરીને નગ્ન ફરે છે. શ્વેતાંબર સાધુઓ શ્વેત વસ્ત્ર ધારણ કરે છે. તો કેટલાક ભિક્ષુઓ રક્ત વસ્ત્ર ધારણ કરે છે. તો કેટલાક સંન્યાસીઓ સંયમની અભિવ્યક્તિ રૂપે
