________________
+सिद्धान्तसार
( ३७९ )
संपराश्याकिरियाकधइ ? गो! समणोवासयस्सणं सामाश्य कमस्स समणोवासए अबमाणस्स आया अहिंगरणी जव आयाअदिगरण वत्तीयंचणं तस्सणं नो इरियावदियाकिरियाकघसंपराश्याकिरियाकचश्सेतणठणं॥
अर्थः-स० श्रमणोपासक श्रावकने नं० हे जगवान ! सा सा. मायक क० कयुं ले जेणे अ० सामायक नेश्राये रह्या त० ते नं० हे न. गवान ! किं० शुं ? इ० इरियावही क्रिया करे ? के सं० संप्राश्याक्रिया करे ? इति प्रश्न. नुत्तर. गोण् हे गौतम ! नोण्३० रियावही क्रिया न कर, पण सं० संप्रायनी क्रिया करे. से ते के शा अर्थे नं० हे नगवान ! एम कडं जा यावत् सं० संप्रायनी क्रिया करे ? इति प्रश्न. नत्तर. गोग हे गौतम ! स० श्रमणोपासकने सा सामायक कर्याने (उपाश्रये रह्याने) सामायक नेश्राए रह्यो ले तेनो श्रा० आत्मा जीव १० हल शकटादि कषायना आश्रयजुत जेने ले ते अधिकरणी कहीये. श्रा० श्रात्मानो जे श्रधिकरण तेज प्रत्यय कारण ते क्रिया कारणने बे. ते श्रात्माधिकरण प्रत्यय कहीये. त० ते नोण्३० रियावही क्रिया न करे. सं० संप्राइयाक्रिया करे. से० तेणे अर्थे हे गौतम ! एम कडं.
नावार्थः-हवे जुन ! आ पाठमां तो एम कडं डे के, श्रावकने सामायकमां रियावही क्रिया न लागे, संप्राश्या (क्रोधादिकन)) क्रिया लागे; कारणके क्रोधादिक अधिकरण सहित ले ते माटे संप्राश्याक्रियाज लागे; अने रियावही क्रिया तो क्रोधादिक रहित होय तेनेज ११ मा गुणगणाथी १३ मा गुणगणा सुधी लागे. यहां तो क्रियानी पुबा ले. हवे तमेज कहो के, इरियावही क्रिया केने अने कया गुणगणे लागे ? अने संपाश्या क्रिया केने लागे ? तेवारे तेरापंथी कहे बे के "संप्राश्या क्रिया तो क्रोधादिक श्रधिकरणथी लागे; अने शरिया. वहि क्रिया क्रोधादिक रहितने लागे.” त्यारे जुन ! देवानुप्रीय !संप्रा. श्याक्रिया क्रोधादिकथी लागे, तेथी श्रावकनी आत्माने अधिकरण
