________________
उपदेशतरंगिणी. पूजालोन्नमसिध्यर्थ, तपस्तप्यत योऽस्पधीः॥ शोष एव शरीरस्य, न किंचितपसः फलम् ॥१॥
अर्थ- जे अल्पबुद्धिवालो माणस मान, लोज, अने कीर्तिमाटे तप तपे , तेने तो फक्त शरीरनो शोषज बे, पण तेने कई तपसानुं फल मलतुं नश्री. विवेकेन विना यच्च, ततपस्तनुतापकृत् ॥ अज्ञानकष्टमेवेदं, नो नरिफलदायकम्॥१॥ अर्थ- विवेकविना जे तप तपवो, ते फक्त शरीरने खेदकारीज , तेम ते अज्ञानकष्टज बे, तेवी रीतनो तप कई घj फल आपनारो नथी. (अहीं तामलि तापसनुं दृष्टांत जावी लेवू.)
ये रात्रौ सर्वदाहारं, वर्जयंति सुमेधसः ॥ तेषां पदोपवासस्य, फलं मासेन जायते ॥१॥
अर्थ- जे सुबुद्धि माणसो रात्रिए सर्वथा प्रकारे आहारनो त्याग करे , तेउने एक मासमां पदोपवासनुं फल मले . . अने तेथीज आ उर्लन मनुष्य नव पामीने हमेशां तप करवो. अहीं बाहुबलि, ढंढणकुमार, गजसुकुमाल आदिकनां दृष्टांतो जाणी लेवां.
उःखव्यूहापहाराय, सर्वैज्यिसमाधिना ॥
आरंजपरिहारेण, तपस्तप्येत शुधधीः ॥१॥ अर्थ- शुद्ध बुद्धिवान माणसे दुःखोनो समूह दूर करवा माटे सर्व इंजिनी समाधिपूर्वक आरंजरहित तप तपवो.
यडूरं यदुराराध्यं, यच्च दूरे व्यवस्थितम् ॥ तत्सर्व तपसा साध्यं, तपो हि उरतिक्रमम् ॥१॥
अर्थ- जे दूर तथा उष्प्राप्य , ते सघर्बु तपथी साधि शकाय , माटे तप महा बलवान बे.