________________
७४
उपदेशतरंगिणी. इंघिउने पण महामुनिराजोनी पेठे दमे के. वली तेज तप पांमवादिकोनी पेठे मंगलिक करनारो के. वली तेज तपथी हरिकेशी बलमुनिनी पेठे देवो पण सेवामां हाजर थाय . तथा तपस्याथी कामदेव पण पोतानुं प्रराक्रम प्राणीउपर चलावी शकतो नथी ते तो प्रसिज जे. वली जेम दूषणवालुं एवं पण सुवर्ण अग्निथी शुष्ट थाय , तेम तपथी प्राणीनुं शरीर अने सेनो आत्मा पण शुद्ध थाय .
श्री गोपगिरिमां आम राजाने एकांतरी ताव आवतो हतो, पण महातपस्वी एवा श्री बप्पट्टिजी आचार्यजीए करेला उपचारथी ते ताव शांत श्रयो के. वली तपस्वीना मूत्रथी पाषाणो पण सुवर्णरूप श्राय डे, जेम श्रीपादलिप्तसूरिजीने नागार्जुने सिद्ध रस मोकल्यो हतो, पण पादलिप्तसूरिजीएते रसने पृथ्वीपर ढोली नाख्यो, अने खप्परमां पोतानुं मूत्र जरीने ते तेने आचार्यजीए मोकलाव्यु, तेथी क्रोधायमान थएला नागार्जुने ते मूत्रसहित खप्परने लोखंगनी शीलापर पलामी फोमी नाख्यु, त्यारे ते शीला सुवर्णमय थइ ग ते जोश्नागार्जुने पादलिप्तसूरिजीने नमस्कार कर्यो, तथा तेमनो सेवक अयो.
वली तपस्वीना हाथना स्पर्शथी सर्व वस्तु अक्षय्य थाय बे. जेम श्रीगौतमस्वामिए पोतानी लब्धिथी पांचसो तापसोने एक पात्रमा रहेली दीरथी नोजन कराव्युं हतुं. ___ हवे तप केवो करवो तेने माटे कहे . सोअ तब्बो कायबो, जेण मणो मंगुलं न चिंते॥ जेण इंदिअहाणी, जेण य जोगा न हायंति ॥१॥
अर्थ- तप एवी रीतनो करवो के, जेथी मनने असमाधि न थाय, इजिउनी हानी न पाय तथा जेथी मन वचन अने कायाना जोगोनी हानि न थाय.
९
.
