________________
उपदेशतरंगिणी..
६१
देव स्वर्नाथ कष्टं ननु क इहमवान्नंदनोद्यानपालः ॥ खेदस्तत्कोऽथ केनाप्यहह हत हृतः काननात्कल्पवृक्षः॥
अर्थ- हे इंद्र महाराज जे तो मने मोटुं कष्ट थयुं बे; त्यारे इंद्रे कह्यं के, तुं तो नंदनवननो उद्यानपाल बे; तने जे शुं कष्ट बे ? त्यारे उद्यानपाले कह्युं के, अरेरे !! जे तो कोइ नंदनवनमांथी कल्पवृक्षने उपासी गयुं बे ! ! ते सांजली इंजे कांके, हुं मा वादी स्तदेतत्किमपि करुणया मानवानां मयैष ॥ प्रीत्यादिष्टोऽयमुर्व्यास्तिलकयति तलं वस्तुपालनलेन ॥ १ ॥
अर्थ - अरे ! उद्यानपाल ! तुं एम नहीं बोल ? ते कल्पवृक्षने तो में मनुष्योपर कृपा लावीने मनुष्य लोकमां जवाने कां बे. नेते जे ते कल्पवृक्ष वस्तुपाल मंत्री श्वरना मिषथी पृथ्वीतलने शोजावे ॥ १ ॥
वली ते समये कोईके रोहणाचल पर्वतने प्रश्न कर्यो के, हो रोहण रोहति त्वयि मुहुः किं पीनतेयंसदा
अर्थ- हे रोहणाचल ! हालमां तने चावी पुष्टता ते हमेशां केम मलती जाय बे ? त्यारे रोहणाचले कह्युं के,
प्रातः संप्रति वस्तुपालसचिवत्यागैर्जगत्मीयते ॥ तेनास्तैव ममार्थिकुट्टनकथा प्रीतिर्दरी किन्नरीगीतैस्तस्य यशोऽमृतैश्च तदियं मेदविता मेऽधिकम् ॥ १॥
-
अर्थ- हे जाई ! हमणां तो वस्तुपाल मंत्री श्वरना दानोश्री जगत आनंद पामे बे; छाने तेथी याचकोथी थता मारा खोदा - कथा नष्ट थ बे; तेम गुफाउंमां रहेली किन्नरी जनां गीतोथी मने प्रीति थइ बे, अने ते वस्तुपाल मंत्री श्वरना यशोरूपी अमृतथी मारी कष्टता अधिक अधिक वृद्धि पामे बे. ॥ १ ॥