________________
५०
ते सांजली राजाए क
में तमोने ते तमारां च
कीर्तिदानो
प्यां बे.
उपदेशतरंगिणी.
के, हे कविराज ! तमो शांत था ? श्राप्यां इत्यादि भोजराजाए घणां
वली तेज कीर्तिदानपर सिद्धराज राजानी कथा कहे. एक दहाडो सिद्धराज ग्रीष्मऋतुमां, क्रीमा करवामाटे वनमां गया हता. त्यां मार्गमां रामचंद्र नामना साधु तेमने महया. त्यारे ते राजा तेमने पृच्यं के, ग्रीष्म शतुमां दिवसो लांबा केम होय बे? त्यारे रामचंs ह्युं के,
देव श्री गिरिदुर्गमल्ल जवतो दिग्जैत्रयात्रोत्सवे
धावछी रतुरंग निष्ठुरखुरकुरणक्षमा मंडलात् ॥ वातोडूतरजो मिलत्सुरसरित्संजात पंकस्थलीदूर्वाचुंबनचंचुरा र विहयास्तेनातिवृ दिनम् ॥१॥
- हे गिरिदुर्गने जीतनारा राजन् ! तमारा दिग्विजय समये दोडता एवा सुटोना घोडाउंनी उग्र खरीना घातथी खोदाएली पृथ्वीपरथी पवने करीने उडेली रजथी आकाशगंगामां कादव थयो, छाने तेथी तेमां उगेली धोकडने खावानी लालची सूर्यना घोडा थोजी गया बे, अने तेथी दिवसो मोटा थया वे.
ते सांजली तुष्टमान थपला सिद्धराजे तेमने “ कविकट्टारमनुं " बिरुद युं. एवी रीते सिद्धराजे पण श्रीपाल यादिक कविने घणुं कीर्तिदान श्राप्यं बे.
वली तेज की र्तिदानपर कुमारपाल राजानी कथा कहे. एक दहाडो कुमारपाल राजाए सपाद लक्ष्ना राजाश्रणधिपपर चडाई करी; ते वखते तेना सामंतोए गुप्त रीते तेनी हांसी करीके, अरे! या वकिनी पेठे जैनधर्म पालनारो बे, तो हिंसाथी डरीने शत्रुने शी रीते जीती शकशे ? ते वात राजाना क
