________________
उपदेशतरंगिणी.
. जन् ! दया करवाने योग्य एवा हुँ मृगप्रते जे ते श्रा तारूं खराब पराक्रम फोरव्युं ते, ते तारा पराक्रमने धिक्कार .
वैरिणोऽपि हि मुञ्चंते, प्राणांते तृणन्नदणात ॥ तृणाहाराः सदैवैते, हन्यते पशवः कथम् ॥३॥
प्रणांतकाले मुखमां तृण खेवाथी .माणसो वैरिउने पण बोडी मुके जे; तो हमेशां तृण लक्षण करनारा एवा था पशुऊने शामाटे हणवा जोइए !
श्रावी रीतनी धनपालनी वाणी सांजलीने लोजराज मनमां जरा क्रोधातुर थयो. परी बागल चालतां ते राजा पोते बनावेला एक तलावपासे श्राव्यो, तथा ते तलावनुं वर्णन करवाने तेणे धनपाल कवीश्वरने कयु, त्यारे धनपाले कयुं के, एषा तटाकमिषतो वरदानशाला,
मत्स्यादयो रसवतीमगुणा सदैव ॥
पात्राणि यत्र बकसारसचक्रवाकाः, ... पुण्यं कियनवति तत्र वयं न विद्मः॥१॥
अर्थः- तलावना मिषयी खरेखर बातो एक दानशाला लागे बे, केमके त्यां मत्स्यादिकरूप रसोइ हमेशां तैयार होय , तथा तेमां बगलां, सारस, चक्रवाक आदिक पदिउँ अतिथि तरीके श्रावे , माटे या तलाव बांधवाथी केटलुक पुण्य थाय ने ? ते अमो जाणी कशता नश्री. ॥ १ ॥
ते सांजलीने पण लोजराजा तो मनमा गुस्से अयो. पनी ते नगरमां आव्याबाद त्यां यज्ञमंझपमां होमवामाटे बांधेला बकरानी बूमो सांजलीने राजाए धनपाल पंमितने कडं के, श्रा बकरो शुं बोले ? त्यारे धनपाले कडं के ते एम कहे के.
