________________
उपदेशतरंगिणी. याचको पोतानो हाथ ते पडदानी अंदर जगमुशाहपासे धरता अने जगमुशाह तरफथी तेमने तेमना लाग्यप्रमाणे मलतुं. एम करतां करतां एक दहाडो विशलदेव राजाने एवी श्वा थ के, हुँ पण मारां जाग्यनी परीक्षा तो करुं, एम विचार एक दहामो वेष बदलीने ते त्यां एकाकी गयो, तथा तेणे पोतानी जमणो हाथ पम्दानी अंदर नांख्यो. त्यारे सामुजिक शास्त्रना पारंगामी एवा जगमुशाहे तेना हाथनी रेखाउँ जो विचार्यु के, श्रा कोश महा जाग्यवान राजा ने, तथा तेनापर संकट आवी पड्युं बे, माटे तेने एवी वस्तु हुँ बापुं के, जेथी तेने जीवन पर्यंत मुःख सहन करवू पडे नहीं. एम विचारि तेणे पोतानी आंगलीमां पेहेरेली अमूट्य मणिनी वींटी उतारीने तेना हाथमां मूकी. पली राजाए थोडीवार रहीने पागे पोतानो डाबो हाथ पडदानी अंदर राख्यो, त्यारे जगमुशाहे वली पोतानी बीजी तेवीज वींटी तेना हाथमां मुकी. एवी रीते बन्ने वींटी लेश्ने राजा तो पोताना मेहेलमां आव्यो. पी बीजे दिवसे तेणे जगमुशाहने सन्मानपूर्वक बोलावीने ते वींटीसंबंधि हकीकत जाहेर करी. त्यारे जगमुशाह शेठे कर्वा के,
सर्वत्र वायसाः कृष्णाः, सर्वत्र हरिताः शुकाः॥ सर्वत्र सुखिनां सौख्यं, उःखं सर्वत्र उ:खिनाम् ॥१॥ अर्थः- सर्व जगोए कागडा श्याम होय , तेम सर्व जगोए पोपटो लीला होय , वली सुखी माणसोने सर्व जगोए सुख होय , अने मुखिउने सर्व जगोए मुःख होय बे.
पजी राजाए ते वींटी, जगमुशाह शेठने पानी पहेरावी. तथा अत्यंत सन्मान पूर्वक हाथीपर चडावीने तेमने घेर पहोंचाड्या. एवी रीते अनुकंपादानपर जगमुशाह शेउनी कथा कही.
