________________
उपदेशतरंगिणी. हस्ति आचार्यना मुखथी पठन थता नलिनीगुह्म अध्ययननु स्वरूप सांजलीने तेने जातिस्मरण ान थयु. तेथी पूर्वजवर्नु स्मरण करीने, तथा दीदा लेश्ने ते स्मशानमा रह्या. त्यां शियाक्षणीए करेला उपसर्गोने सहन करीने ते फरीने नलिनीगुटम विमानमां उत्पन्न थया. तेमने ज्यां उपसर्ग श्रयो ते जगोए (जआयनीमां) तेमना पुत्रे महाकालनुं प्रासाद बनाव्यु. ते श्री सिप्रसेनजीए करेला प्रत्नाववालुं महाकालनुं देवल आजे पण उजायनीमां हयात जे. एवीरीते अजयदानपर अवंतिसुकुमालनुं दृष्टांत जाणवू.
वली तेज अजयदानपर अजयकुमारनी कथा कहेजे. - एक दहाडो श्रेणिक राजाए सलामां कह्यु के, हमणां नगरमां कर वस्तु सोंधी ने ? त्यारे निर्दय एवा दत्रिए कह्यु के, हमणां मांस सोंधू . त्यारे अजयकुमारे विचार्यु के, बाजे मारे तेउनी परीक्षा करवी. पनी तेणे रात्रिए सर्व क्षत्रिने घेर जश्ने जुडं जुएं कडं के, अरे! राजपुत्रो! आजे राजाने मोटो रोग श्रयो बे. तेनां वैद्योए घणां औषधो कर्या, पण ते मटतो नथी. पण जो मनुष्यना कालजानुं बेटांकनार मांस मले तो ते राजा जीवी शके; नहींतर ते मृत्यु पामशे. माटे तमो आ राजाना गरासीबा गे, तो शुं आटलुं पण कार्य तमो नहीं करो? त्यारे एके कडं के, तमारे जोइए तो एक हजार सोनामोहोर ट्यो? पण मने ते कार्यश्री मुक्त करो? अने बीजापासे जाउँ. पठी अजयकुमार ते प्रव्य लेश्ने बीजापासे गया, अने तेने पण तेम कडं. त्यारे तेणे पण एकहजार सोनामोहोरो आपी, पण मांस आप्यु नहीं. एवीरीते दरेकने घेर आखीरात जमीने तेणे एकलाख सोनामोहोरो एकठी करी. तथा प्रनाते सन्नामां ते सोनामोहोरो देखाडीने तेणे क्षत्रीउने कडं के, अरे क्षत्रि ! तमो कहेता हता के, आजकाल मांस सोंधू जे, पण ते तो श्रा
