________________
१७२
उपदेशतरंगिणी. चास हजार सोनामोहोरो मागी होते तो हुँ तमोने ते श्रापीने पण माझं प्रतिक्रमण करवानो हतो. एम कही तेणे बहुमानपूर्वक ते सोनामोहोरो तेने आपी दीधी.
पर्वतिथिने दिवसे पौषध करवो. पांचमा परोपकारनुं वर्णन ग्रंथकार अरधा श्लोकथी कहे.
परोपकारः पुण्याय, पापाय परपीडनम्। अर्थ-परोपकार ने ते पुण्य माटे श्राय बे, तथा परने जे मुख देवं ते पापने अर्थे थाय . ' अहीं श्रीकृष्ण, तीर्थकर प्रन्नु, मुनिसुव्रतस्वामी विगेरेनां दृष्टांतो पोतानी मेलेज जावी लेवां. _श्रीकृष्णे संतुष्ट थएला देवे दीधेली नेरी वगाडीने घारिका . नगरीमा वारंवार उ मासने अंते मरकोना उपप्रवने शांत कर्यो हतो. तीर्थकरोए सांवत्सरिक दान देने जगतने अनृणी करेलु बे. मुनिसुव्रतस्वामिजी पण प्रतिष्ठानपुरथी एक रात्रिमा साठ योजन विहार करीने अश्वने प्रतिबोधवा माटे तथा तेनी रक्षा माटे भृगुकचमां आवेला हता. इत्यादि परोपकारनां घणां दृष्टांतो शास्त्रोमां प्रसिद्ध .
उपसर्गाः दयं यांति, नियंते विघ्नवदयः ॥ मनः प्रसन्नतामेति, पूज्यमाने जिनेश्वरे ॥१॥ अर्थ- श्री जिनेश्वर प्रन्नुनी पूजा करवाथी उपसर्गोनो नाश थाय , विघ्ननी वसीउ बेदाश्जाय , तथा मनने आनंद थाय.
जेम पूर्वनवमां क्रोध पामेला दैपायन असुरे घारिका नगरीनो जंग करवाने श्वयु हतुं, पण नगरना लोकोए जिनपूजा, स्नानपूजा, तथा अांबेल आदिक तपो काँ, अने ते पुण्यश्री बार वर्षोसुधिमां त्यां कं; पण उपजव थयो नहीं. अने पनी लोकोनां पुण्य शिथिल अवाथी ते उपसर्ग त्यां थयो. श्री शांति
