________________
१५२
उपदेशतरंगिणी. मननी शुद्धि थाय ने, सावधवचनना परिहारथी श्रने मौन धारण करवाथी वचनशुद्धि थाय ने कह्यु बे के, विचदण माणसोए व्याख्या वखते, पूजा वखते प्रतिक्रमण वखते, लोजन वखते, गमनवखते तथा बीजाऊनां षणो बोलवामां मौन रहे. वली सावध कार्यने साधनारी एवी हायनी के वृकुटीनी संज्ञा पण करवी नहीं. ते पर जिगह कोटवाल- दृष्टांत कहे जे. ___एक दहामो नीमराजाए जिणह कोटवालने तेनी बहाउरीथी खुशी थश्ने धोलका नगर प्यु.तेनगरमां तेनी बादाउरीथी को पण चोर के खुंटारा वसता नहोता,अने तेथी ते पोतानुं निष्कंटक राज्य चलावतो हतो. त्यां तेणे श्री कलिकुंभ पार्श्वनाथादिकना चार जिनमंदिरो बंधाव्यां, अने तेमां मौन धरीने ते त्रिकाल पूजा करतो हतो. एक दहाडो सौराष्ट्रना रहेवासी कोश्क चारणे तेनी परीक्षा माटे राजानो एक उंट चोर्यो. त्यारे पोलीसना माणसो ते चारणने बांधीने जिणह कोटवालपासे ले गया. ते वखते मध्यान्हकाल होवाथी कोटवाल जिनमंदिरमा एकाग्र मनश्री मौन धरीने पूजा करतो हतो. पोलीसना माणसोए तेने कडं के, श्रआ उंटना चोरने अमोए पकड्यो . ते सांजली कोटवाले आंगलीनी संज्ञा करीने तेनुं मस्तक बेदवाने तेउने हुकम कर्यो. पण ते पोलीसना माणसो समजी शक्यां नहीं. ते जोर कोटवाले पुष्पर्नु एक डीटीजं तोमीने संज्ञा करी. ते जोर जयजीत श्रएला चारणे कडं के,
श्कजिणहा नई जिणवरह,न मिलई तारेतार जेहिं अमारणपूजाइ,ते किम मारणहार ॥१॥ इक्का चोरी सा करी, जा खोलडर न मा॥ बीजा चोरी जु कर, तु चारण चोर न था ॥२॥
