________________
१०८
उपदेशतरंगिणी.
तीर्थकरोनां चोवीस जुदां जुदां जिनमंदिरो बंधाव्यां, अने एवी ते तेणे साते क्षेत्रमां नेवु लाख मोनामोहोरो खरची. वली स्तंजतीर्थमां कोइक नीम नामना श्रावके नगरनी अंदर जगो नहीं मलवाथी नगरनी बहार घणुं प्रव्य खरचीने चंदन ने हाथीदांतोथी एक पौषधशाला बंधावी. त्यारे कोइके तेने कहां के, या नगरनी बहार पौषधशाला करी, ते तो फोकट द्रव्य खरच्युं, केमके, तेमां तो कदाच जिल्लवीने निवास करशे. ते सांजली
मेक के, कोक विहार करीने श्राकेला मुनि खरोखर तेमां कायोत्सर्गादिक ध्यान धरशे अने तेथी ते पौषधशाला सफल थशे. बेवढे नगरनी वसती वधवाथी ते पौषधशाला हाल नगरनी अंदर श्रावी गइ बे. वली वस्तुपाले पण सातसो पौषधशालाई बंधावी बे. एम विचारि बीजा जाग्यवान् पुरुषोए पण पौषधशाला बंधावी पुण्य संपादन करवुं.
हवे जिनबिंबोनो उपदेश कहे. अंगुष्ठमानमपि यः प्रकरोति बिंबम्
-
वीरावसानवृषभादि जिनेश्वराणाम् ॥ स्वर्गे प्रधान विपुलधिसुखानि भुंक्त्वा पश्चादनुत्तरगतिं समुपैति धीरः ॥ १ ॥
अर्थ- जेधीर माणस शषनदेव प्रजुथी मांडीने महावीर प्रभुपर्यंतना अंगुठा जेवमां पण बिंबो जरावे बे, ते स्वर्गमां उत्तम शशिनां सुखोने जोगवीने पावलथी मोदे जाय बे.
भरतचक्रीए पोतानी वींटीमां श्री आदिनाथ प्रजुनी मणिमय प्रतिमा करावी हती; अने ते प्रतिमा आजे पण देवगिरि |देशना कव्यपाक नगरमां माणिक्यस्वामिना नामथी प्रसिद्ध बे. वली तेज चक्रीए अष्टापद तीर्थपर सर्व जिनेश्वरोनी पोतपोताना शरीरना प्रमाणनी रत्नमय मूर्ति भरावेली बे. वली ब्रों
