________________
उपदेश तरंगिणी.
१०७ रुमहाराज तेनी प्रशंसा करते, पण गृहस्थीना घरनी प्रशंसा साधु करे नहीं, केमके गृहस्थीना घरमा चुलो, खांडणी, सावरणी विगेरे हिंसक पदार्थोनो उपयोग थाय बे. ते सांजली शांतु मंत्रिए ते घरनी पौषधशाला बनावी, अने तेमां पुरुषना शरीर जेवडा बे दर्पण बंधाव्या.
कारयति नरा धन्या, जावात्पौषधशालिकाम् ॥ संसारसागरं तीर्त्वा, ते लनंते परं पदम् ॥ १ ॥ अर्थ- जे धन्य माणसो जावथी पौषधशाला बंधावे बे, ते श्रा संसाररूपी समुद्रने तरीने मोछे जाय बे.
हवे ते पर दृष्टांत कहे बे.
पाटणमां एक जड नामे कोइक निर्धन श्रावक रहेतो हतो. ते कंसाराने घेर घूघरा घसीने तेथी हमेशां मलता पांच 5मोथी ते पोतानी आजीविका चलावतो हतो. एक दहाडो तेणे हेमचंद्राचार्यजी ने कह्युं के, हे जगवन्! मने सातसो सोनामोहोरोना परिग्रहनुं प्रत्याख्यान करावो. ते सांजली हेमचंद्राचार्ये तेना हस्तनी रेखार्ड जोइ पराणे त्र लाख सोनामोहोरोनुं नियम कराव्यं. एक दहाको तेने घेर पुत्र श्रववाथी तेने दूध पावा माटे एक बकरी वेचाती लेवा माटे ते ग्रामांतरे गयो. त्यां बकरीना टोलांमां एक बकरी ने गले तेणे इंद्रनीलमणी बांधेलुं जोयुं. ते बकरीनुं तुछ मूल्य पीने तेणे गोवाल पासेश्री वेचाती सीधी. पीते मणि सिद्धराजने तेणे देखाड्याथी तेणे पोताना हारमां नाखवा माटे सवा लाख सोनामोहोरो आनडने आप खरीद कर्यु. एक दहाडो तेणे केटलीक मंजीवनी गुणी वेंचाती लीधी, पण तेना जाग्यथी तेमांथी सुवर्ण नीकली पड्युं, खने तेथी ते करोरुपति थइ गयो. पढी पोताना परिग्रहप्रमाणने याद लावीने ते चोर्यासी पौषधशाला बंधावी, तथा चोवीसे
.
