________________
उपदेशतरंगिणी.
१०३ रण पूरीने बेसाड्या. लोजन माटे धनसार शेठ ज्यारे घेराव्या, त्यारे तेणीए ते शलाटोनी सर्व हकीकत कहीने कह्यु के, श्रा लोकोने मारी देराणीए मोकट्या जे. ते सांजली ते शेठे ते स्त्रीनां आंजूषणो वेंचीने त्यांना एक जीर्ण प्रासादनो जीर्णोधार ते शलाटो पासे कराव्यो. पी प्रतिष्ठाना खरच माटे प्रव्य उपार्जन करवा माटे ते धनसार शेव परदेश चाट्या, त्यां मार्गमां तेमने एक योगी मट्यो. ते योगीने शेठे पोतानुं वृत्तांत जणाववाथी ते योगी तेने एक पर्वतनी गुफामां तेडी गयो. ते गुफामां अंधार होवाथी योगीए नेंसनां घुबडां शलगावीने तेमां अजवालु कर्यु. त्यार बाद ते गुफामां तेउने वींनी, जमरा तथा स्त्री श्रादिकना उपञवो श्रया, पण शीलव्रतधारी ते साहसिक शेठ तेथी मर्यो नहीं. योगी तो त्यां एक स्त्रीने जोर लपटाइ गयो, तथा ते स्त्रीए त्यांज तेने मारी नांख्यो. शेव तो ज्यारे गुफानी अंदर पहोच्यो त्यारे तेणे त्यां एक सुवर्णना हिंचोलापर एक महा तेजस्वी व्यंतरेजने जोयो. ते व्यंतरेजे पण शेठने जो तेने घणां श्रादरमानपूर्वक पोतानी पासे बेसाड्यो, अने कह्यु के, हे शेठ ! तमो मारा लाइ तुल्य जगे, पूर्वजन्ममां हुं राजगृही नगरीमां जिनदास नामे व्यापारी हतो, अने ते समये में जे जिनमंदिर बंधाव्यु हतुं, तेनो तमोए जीर्णोधार कराव्यो , माटे हुँ तमारापर तुष्टमान श्रयो बुं; एम कही तेणे तेने अमूट्य रत्नोनी पोटली आपीने तेने स्थानके मेट्यो. पठी त्यां ते धनसार शेठे मोटा महोत्सवपूर्वक प्रतिष्ठामहोत्सव कों, संघर्नु अत्यंत नक्तिथी स्वामिवात्सल्य कर्यु, अने एक रत्नजडित सुवर्णनी जीह्वा तेणे पोतानी लाली कालीने आपी. त्यारे संघादिक लोकोए ते जीहा आपवानुं तेने कारण पूग्याथी तेणे जणाव्यु के, अमोने श्रा जीर्णोधार तथा प्रतिष्ठा आदिक माटे धनप्राप्तिनुं कारण ते मारी जानीनी जीह्वाज ने. पनी ते धनसार शेठे क जीवित
