________________
उपदेशतरंगिणी. सिंहासन त्यां स्थाप्यु. फरीने ते ब्राह्मणो राजाने ज्यारे कहेवा गया, त्यारे राजाए पात्र अपात्रनी परीक्षा माटे तथा ते ब्राह्मणोने प्रतिबोध श्रापवा माटे आठ हजार रुपामोहोरो सन्नामां मंगावी अने ब्राह्मणोने कह्यु के, मारे आ सुपात्रोने आपवी जे. ते सांजली सर्वे ब्राह्मणो कहेवा लाग्या के, हे स्वामी ! अमो चतुर्वेदी ब्राह्मणो जीये, माटे अमारासरखा बीजां कोण उत्तम पात्रो ? एवी रीते आत्मप्रशंसा करता थका कहेवा लाग्या के, ते व्य अमोने आपो ? एम कही एक बीजापर हडसेला मारी तेउए ते सर्व प्रव्य खुंटी लीधुं. बीजे दिवसे श्री बप्पनट्टीजी सूरिराजने बोलावी तेमनी पासे सवा कोड सोनामोहोरो मुकीने राजाए तेमने कह्यु के, हे जगवन्! आप कृपा करीने श्राव्य ग्रहण करो? एवी रीते वारंवार राजाए कहेवाश्री आचार्यजीए तेने कडं के, हे राजन्!
आरंन्ने गस्थि दया, महिलासंगेण नासए बंन्नं ॥ संकाए सम्मतं, पञ्चजा दवगहणेण ॥१॥
अर्थ- आरंज करवाथी दया रहेती नथी, स्त्रीना संगथी ब्रह्मचर्यव्रत नाश पामे , शंकाथी सम्यक्त्व खंडित थाय , तथा अव्य लेवाथी प्रव्रजानो विनाश थाय .
इत्यादिक शास्त्रोनी गाथा कहीने ते अव्य तेमणे लीधुं नही. पनी ते आम राजाए आचार्यजीना उपदेशथी ते अव्य खरचीने एकसो जिनमंदिरोनो उधार कराव्यो. यत्रणमयीमपि कुटी, कुर्याद्दद्यात्तथैकपुष्पमपि ॥ नक्या परमगुरुभ्यः, पुण्योन्मानं कुतस्तस्य ॥१॥
अर्थ-जे माणस नक्तिथी परम गुरुमाटे एक घासनी पण ऊंपडी बंधावी आपे , तथा तेमने फक्त एकज पुष्प श्रापे , तेनां पुण्य, पण कोण माप करी शके तेम ? ॥१॥
