________________
श्री वैराग्य शतक विवेचन-हे भव्य ! तने भगवानना वचन पर विश्वास छे ने ! तने खात्री छे ने के सर्वज्ञ असत्य न कहे, तने श्रद्धा छेने के रागद्वेष विनाना परमात्माने बनावटी वात करवाने कंइ कारण नथी, ए प्रभुए आ नरकना दुःखो बताव्या छे-उपदेश्या छे. एज वीतरागना आगममां आ सर्व स्पष्ट वर्णन छे. ए सर्वने श्रद्धापूर्वक साचुं समजतां छतां संसारमा केम मुंझाय छे. ! मोह केम करे छे हे चेतन ! हे अमृत ! हे आत्मन् ! हाथमां दीवो छे छतां ऊंडा कुवामां केम उतरे छे. छती आंखे आंधळानी माफक शा माटे आथडे छे. घणो वखत ऊधो फर्यो हवे तने मार्गदर्शक मळ्या. सवळा फेरा फर. मार्गे चडी जा, दुःखथी डरतो हो तो ए रस्तो छोडी दे. तने प्रभु मळ्या, धर्म मळ्यो. गुरू मळ्या तेनी तन-मन-धनथी सेवा कर. एज सत्य समज, बाकी बधुं झांझवाना जळ-चार दिवसनी चांदनी, एमां मुंझायो तो तारो पारज नहिं आवे, नरकमां चाल्यो जइश, चीसो पाडीश, तो य त्यां तारो बाप कोई छोडावा नहिं आवे. माटे हजु चेती जा, हजु कंई बगडयुं नथी. ऊठ ऊभो था-गुरू ना चरणमां शिर जुकावी दे. संयमनी छायामां बेसी जा. धर्म करवामां बल-वीर्य-उद्यम फोरव, एज तारा जीवन- सर्वस्व छे.
इति नरकदुःखवर्णनम् ।
