________________
श्री वैराग्य शतक
॥ अथ संसारासारता
=
वर्णनोधिकारः ॥
( हरिगीत )
(५३) चेतन ! प्रमोदनो त्याग कर :
असार आ संसारमां नथी सौख्य के शान्ति जरी आधि उपाधि व्याधिओथी आ बधी दुनिया भरी. एम जाणतो पण जीवतुं आळस अरे रे, केम करे ? कल्याणकारी धर्म जिननो केम तुं नव आदरे ?
७७
विवेचन - हे जीव ! हे आत्मन् ! तुं आळस केम करे छे, प्रमादमां शा माटे पडयो रहे छे. तारे सुख जोईए छे ने, तुं शान्तिने इच्छे छे ने, ए आ संसारमां नथी, संसार असार छे. दुःख विना बीजुं कांइ त्यां नथी, दुनियामां द्रष्टि नाख कोईने मनमा संताप. कोईने कुटुंबना उपताप तो कोईने शरीरे रोगनी महापीडाओ, दुःख - यातना सिवाय कांई नजरे नहिं चडे. ए देखवा छतां एथी डरवा छतां एमां ने एमां केम पडी रह्यो छे उठ ! ऊभो था ! आळसने खंखेरी नाख, तने बचावनार - दुःखथी छोडवनार, कल्याणकारि श्री जिनेश्वर प्रभुनो धर्म छे. तेनुं शरणुं ले ! तेनी आराधना कर एमां आदर श्रद्धा राखी उद्यम कर ने सुखी था. (५३)
(५४) भोग अने विलासना विचारोमां आयुष्यने न गुमावो