________________
(१४) ( न के० ) नहिं (कुर्यात् के०) करे, (सः के०) ते पुरुष, (पारावारे के०) समुज्ने विषे (ब्रुमन् के०) बूडतो तो (प्रवरं के०) उत्तम एवं (प्रवहणं के० ) वाहाणने ( अपहाय के० ) त्याग करीने तरवाने माटे ( उषलं के) पाषाणने ( उपलब्धं के० ) ग्रहण करवाने (प्रयतते के० ) प्रयत्न करे , एटले उद्यम करे . ते पुरुष कहेवो जाणवो ? तो के ( मूर्खाणां के०) मूोना मध्ये ( मुख्यः के) मुख्य जाणवो. अर्थात् ते पुरुष, मूोमां मोहोटो मूर्ख जाणवो. श्रा ठेकाणे संसार ते समुफ जाणवो अने धर्म, ते वाहाण जाणवू. विषयो ते पाषाण समान जाणवा. माटे हे नव्यजनो! या प्रकारे जाणीने मनमां विवेक लावीने संसार समुज्तारक ए वा धर्मज आराधन करो. श्राराधन करता एवा सङनोने जे पुण्य उत्पन्न थाय , ते पुण्य ॥ इत्यादि पूर्ववत् जाणवू ॥७॥
टीकाः- अथ नरनवस्य धर्मसामय्याश्च पुर्ख जत्वमाह ॥ अपारे संसारेति ॥ यः पुमान् विषयसुखतृष्णातरलितः सन् विषयाणां कामनोगानां शब्द. रूपरसस्पर्शगंधानां सुखस्य तृष्णा वांबा तया तर
