________________
(२३५) पः श्रुतानां मानोऽहंकार स एव विषं तस्मात्समुनवंउत्पन्नं विषमं घोरं विकारं माईवाऽमृतरसेन मृातासुधारसेन शांतिं उपशमं नयख प्रापय ॥ ॥मानत्यागे बाहु बलि नंदीषेण दृष्टांतः ॥ ५५ ॥ सिंदूरप्रकराख्यस्य, व्याख्यायां हर्षकीर्तिनिः ॥ सूरिनिर्विहितायां तु, मानस्य प्रक्रमोऽजनि ॥ ११ ॥ इति मानप्रक्रमः॥११॥
नाषाकाव्यः-चोपाई॥मान विषम वीष तन संचरै, विनय विनासै वंडित हरै ॥ कोमल गुन श्रमृत संयोग, विनसै मान विषम विष रोग ॥ ५५॥
कथा:-मगधदेशे राजगृहनगरीयें श्रेणिकराजा ने तेनो नंदिषेण नामें पुत्र गुणें करी पवित्र बे, ति. हां गुणशैलचैत्ये श्रीमहावीर समोसख्या, नंदीषेणे नगवानने वांद्या, धर्मदेशना सांजलीने दीदा लेवानो जाव थयो. तेवारे शासन देवतायें कडं के हजी तमारे जोगावली कर्म शेष रह्यां , ते जोगव्या पबी चारित्र लेजो. कारण के अवसरे सर्व रूडं कहेवाय अने अवसरेंज फल दायक थाय, एम शासन देवतायें समजाव्यु. तेमनुं वचन अप्रमाण करी नवितव्यताने वशे तेणें दीक्षा लीधी. ते घणा वर्ष