________________
(११)
बोइतप तरुवर, उपसम जल सींचत चित्त खेत ॥ उदित ज्ञान साखा गुन पल्लव, मंगल पुप मुगति फल देत ॥ तव तहिं कोप दावानल उपजत, महा मोद दल पवन समेत ॥ सो जसमंत करत बिन अंतर, दाहत विरख सहित मुनिचेत ॥ ४६ ॥ शार्दूलविक्रीडितवृत्तप्रयम् ॥ संतापं तनुते भिनत्ति विनयं सौहार्द्दमुत्सादय, त्युद्वेगंजनयत्यवद्यवचनं सूते विधत्ते कलम् ॥ कीर्तिकृंत तिडुर्मतिं वितरति व्यादंति पुण्योदयम्, दत्ते यः कुगतिं स दातुमुचितो रोषः सदोषः सताम् ॥ ४७ ॥ अर्थः - ( सः के० ) ते ( रोष के० ) क्रोध, (सतां के० ) सत्पुरुषोने ( हातुं के० ) त्यागवाने ( उचितः के० ) योग्य बे. ए केदवो क्रोध बे ? तो के ( यः के० ) जे रोष, ( सदोषः के० ) अनेक दोषोयें सहित बे तथा ( संतापं के० ) चित्तोद्वेगने ( तनुते के० ) विस्तारे बे, वली ( विनयं के० ) विनयगुणने ( जिनत्ति के० ) नेदे बे. वली ( सौहा ६ के० ) मित्रजावने ( उत्सादयति के० ) विनाश