________________
ઉપદેશમાળા * अरसं विरसं लूहं, जहोववनं च निच्छए भुत्तं । निद्धाणि पेसलाणि य, मग्गइ रसगारवे गिद्धो ॥३२५।। सुस्सूसई सरीरं, सयणासणवाहणापसंगपरो । सायागारवगुरूओ, दुक्खस्स न देइ अप्पाणं ॥३२६।। तवकुलछायाभंसो, पंडिच्चप्फसंणा अणिठ्ठपहो । वसणाणि रणमुहाणि य, इंदियवसगा अणुहवंति ।।३२७।।
(૩૨૫) (“રસગારવ' દ્વાર, -, રસગારવવાળો સાધુ રસમાં ગૃદ્ધ હોવાથી “અરસ'=હિંગ આદિની સંસ્કાર-વધારે દીધા વિનાનાં, વિરસ રસ-કસ વિનાના બહુ જૂના પ આદિ “લૂખા'= મિઠાસ વિનાના વાલ ચોળાદિ, યથોપપન્ન=કોઈ માયા કે લબ્ધિ વાપર્યા વિના સહેજે પ્રાપ્ત, તે આહારાદિ વાપરવા ઇચ્છતો નથી, કિન્તુ સ્નિગ્ધ'=વિગઈ-તરબોળ “પેશલ'= મનોરમ, સ્વાદિષ્ટ ભોજન શોધે છે.).
(૩૨૬) (“શાતા ગારવ' દ્વાર:) શાતા ગારવથી ભારે થયેલ સાધુ શરીરની ક્ષણેક્ષણે “ધોવું', સાફ રાખવું,.... વગેરે, સેવા-શોભા કરે છે, પથારી ઓસિકાદિનાં નિષ્કારણ “વાહણા'=પરિભોગમાં ગાઢ આસક્ત રહ્યા કરે છે, એમ પોતાની જાતને કષ્ટ આપતો નથી. (ગારવ દ્વાર પત્યું.)
(૩૨૭) (“હવે ઇન્દ્રિય” દ્વાર :”), ઈન્દ્રિયોને વશ પડેલા (જીવ) અનશનાદિ તપથી ભ્રષ્ટ થાય છે, તપ ગુમાવે છે; કુળના ગૌરવને હણે છે, અને લોકોમાં ફેલાએલી કીર્તિનો નાશ કરે છે; પંડિતાઈને (જ્ઞાનને) કલંકિત કરે છે, “અનિષ્ટપથ'=સંસારના માર્ગે ગમન કરે છે, અનેક પ્રકારના સંકટો વેઠે છે, અને (વિનાશના નિમિત્તભૂત) કલહનાં દ્વાર ઉઘાડે છે.
