________________
૪૨૧
6५४ श५६ : भाग-१
कहिं सो कोसंबीए, किंनामो मूयगो उ बितिएणं । पढमेणऽसोगदत्तो, किमेयमिति पुव्वभवकहणा ॥३०१॥ एत्थ उ तावससेट्ठी, आरंभजुओ मओ गिहे कोलो । सरणं सूवारीए, णिहओ मजारिमन्नुहतो ॥३०२॥ तत्थोरग सूयारी, भय सरणं बोल घातितो जातो । नियपुत्तसुओ सरणं, मूयव्वय कुमर चउणाणी ॥३०३॥ खेत्ताभोगे णाणं, समओ एयस्स बोहिलाभम्मि । आलोचिऊण साहूसंघाडगपेसणं पाढो ॥३०४॥ तावस! किमिणा मूयव्वएण पडिवज जाणिलं धम्म। मरिऊण सूयरोरग, जातो पुत्तस्स पुत्तोत्ति ॥३०५॥ विम्हय वंदण पुच्छा, गुरु जाणति कत्थ सो महाभागो । उजाणे तग्गमणं, वंदण कहणा य संबोही ॥३०६॥ तहवासणातो णामं, णावगयं तं ततो उ मूओत्ति । एवं बितियं णामं, एयं एयस्स विन्नेयं ॥ ३०७॥ एत्तोवि कत्थ बोही, रम्मे वेयसिद्धकडम्मि । कह पुण जाईसरणा, तं कत्तो कुंडलजुयाओ ॥३०८॥ कोसंबागम मूयगसाहण संगार गमण वेयड्रे । कूडे कुंडलठावण, सतिफलचिंतारयणदाणं ॥३०९॥ गमणं चवणुप्पाओ, अंबेसु अकालडोहलो किसया । संका सच्चा उ जिणा, चिंतारयणाओ तस्सिद्धी ॥३१०॥ निष्फत्ति पसव नवकारपीहगो अरहदत्तनामंति । चेतियसाहूणयणं, अभत्तिरडणम्मि चउकना ॥३११॥ साहणमप्पत्तियणं, मूयगपव्वज देवलोगो त्ति । ओहिपउंजण जाणण, गाढं मिच्छंति संकेसो ॥३१२॥