________________
20. सिद्धसुन विंशिका
नमिऊण तिहुयणगुरुं परमाणंतसुर्हसंगयं पि सया । अविमुक्कसिद्धिविलयं च वीयरागं महावीरं ॥ १ ॥ नत्वा त्रिभुवनगुरुं परमानन्तसुखसंपदमपि सदा 1 अविमुक्तसिद्धिविलयं च वीतरागं महावीरम् ॥ १ ॥ वुच्छं लेसुद्देसा सिद्धाण सुहं परं अणोवम्मं । नायागमजुत्तीहिं मज्झिमजणबोहणट्ठाए ॥ २ 11 वक्ष्यामि लेशोद्देशात्सिद्धानां सुखं परमनौपम्यम् । ज्ञातागमयुक्तिभिर्मध्यमजनबोधनार्थम्
II २ 11
ત્રણ જગતના ગુરુ, હંમેશા અનંત અને પરમ સુખથી યુક્ત, સિદ્ધિપુરીને કદી પણ ન છોડનાર, છતાં વીતરાગ એવા શ્રી મહાવીર પ્રભુને નમસ્કાર કરીને મધ્યમ જનોના (બીલકુલ અજાણપણા નહિ અને પ્રસ્તુત વિષયના જ્ઞાનવાળા પણ નહિ
-
મધ્યમ કક્ષાવાળા) બોધ માટે દૃષ્ટાંત અને આગમોક્ત યુક્તિઓ વડે (અથવા આગમ અને યુક્તિઓ વડે) સિદ્ધોના પરમ અને અનુપમ સુખને કંઈક અંશે હું કહીશ. (ટી.) મુક્તાવસ્થામાં પણ આત્મા સુખ-જ્ઞાન આદિ, ગુણોથી યુક્ત જ હોય छे, नहि डे न्यायधर्शननी मान्यता भुज ज्ञानाहिथी रहित से वात 'परमाणंतसुह' विशेषाथी सूयवी छे 'अविमुक्कसिधिविलयं' थी 'भुतात्मा पुनरवतार से' खे માન્યતાનું નિરસન કર્યું છે. “સદા સુખમાં લીન છે અને સિદ્ધિપુરીને છોડતા નથી તો જરૂર ત્યાં તેમને રાગ હશે ?” એવી શંકાનું નિરાકરણ કરવા માટે કહ્યું કે આમ હોવા છતાં તેઓ વીતરાગ છે.
-
जं सव्वसत्तु तह सव्ववाहि सव्वत्थ सव्वमिच्छाणं । खयविगमजोगपत्तीहिं होइ तत्तो अणंतमिणं ॥ ३ ॥ यत्सर्वशत्रूणां तथा सर्वव्याधीनां सर्वार्थानां सर्वेच्छानाम् । क्षयविगमयोगप्राप्तिभिर्भवति ततोऽनन्तमिदम् ॥ ३ ॥
१ कघ संपयं पि.
