________________
(43
પૂ. ઝવેરાબ્ધિ ગ્રન્યત્રયી. સાનુવાદ मां भ्रष्टव्रतं ज्ञात्वा ततः शंकाछेदी स वाचकः कुपितः सन् पल्लीपते कथयित्वा तेषामगीतार्थानां रंभणं गुप्तौ प्रक्षेपणं कृतवान् ततस्तदन्वेषणार्थ गुरुणां तत्रागमनं ते च तं वाचक वंदित्वा शैक्षका अगीतार्था एते इत्याद्युक्त्वा स्वशिष्यान्मोचयितवंतः । एवं श्रेणिबाह्यानामपि वंदनकं कर्तव्य । अथ यो न करोति तस्य प्रायश्चितं चतुर्लघुकामित्यादि । अन्यच्चरणकरणहीने केवलद्रव्यलिंगयुक्ते यद्याद्दशं वंदन क्रियते ताद्दशमहं वक्ष्ये । वायाए नमुक्कारो हत्थुस्सेहो य सीसनमणं च संपुच्छणत्थं छोभवंदणं वंदणं वावि ।। बहिरागमनपथादिषु दृष्टस्य -पार्श्वस्थादेर्वाचा नमस्कारः क्रियते वंदामहे भवतं वयमित्येवोच्चार्यते इत्यर्थः । अथासौ विशिष्टतरे अत्युग्रस्वभावो वा ततो वाचा नमस्कृत्य हस्तोत्सेधम्मंजलि कुर्यात् ततोपि विशिष्टतरे अत्युग्रस्वभावे वा द्वावपि वाग्नमस्कार हस्तोत्सेधौ कृत्वा तृतीयं शिरः प्रणामं करोति - 'संपुच्छणं' ति पुरतः । स्थित्वा भक्तिमिव दर्शयता शरीरवार्तायाः संपृच्छनं कर्तव्यं, कुशलं भवतां वर्तत' इति । अत्थणं ति शरीरवार्ता प्रश्नयित्वा क्षणमात्रं पर्युपासनमथवा पुरुषविशेषं ज्ञात्वा तदीयप्रतिश्रयमपि गत्वा छोमवंदनं संपूर्णं वा वंदनं दातव्यमित्यादि यतः पार्श्वस्थादेर्वदनके ऽक्रियमाणे संयमात्मविराधनादिकं पश्यति तं प्रति वाचा कायक्रियया तथा चेष्टते यथा तस्य स्वल्पमप्यप्रीतिकं न भवतीत्यादि । अर्थ ।। स 416में भी यह अभिप्राय હૈ કિ શ્રેણિબાહ્ય જો હૈ ઉનકું ભી સાધુ, કારણસે વંદના કરે અગર નહી કરે તો મહાન દોષ હોય, જિસતરે બકરી ચારનેવાલે વાચકકો નહી વંદના કરતે થકે મૂર્ખ શિષ્ય દોષ પ્રાપ્ત હુએ
સો કથા યહ હૈ કિ એક કોઈ આચાર્યને અગીતાર્થ શિષ્યોકું ક્ષેત્ર દેખને કે વાસ્તે કોઈ પલ્લીમેંભેજે. વહાંએક ભ્રષ્ટવ્રત, વાચનાચાર્યરાજયમેં કુછ આજીવિકા બાંધકર વસતા હૈ વહ સાધુ લોગ, વહો લોગોસે પૂછકર જંગલમેં ઉસ વાચકસે મિલને વાસ્તે ગએ, વહાં ઉસકું બકરી ચરાતા દેખકર વિચારા કિ-યહ દેખને યોગ્ય નહિં હૈ ઐસા વિચાર કર ધીરે ધીરે પીછે ફિરતે હૈ, તબ ક્રોધાતુર હોકર કહાં કે - પલ્લીપતીસે કડકર ઉન સાધુઓકું કૈદ કરવાયા દિએ પીછે સે ગુરુ ભી શિષ્યોર્ક ઢુંઢનેકો આએ- ઉસ ભ્રષ્ટવ્રતકું વંદના કરકે “ચેલે મૂર્ખ હૈ આપ ક્ષમા કરો એસા
