Page Text
________________
[ ૨૩ ] ૪– ચોથી વાતમાં-“મતિભેદના લીધે કાંઈ ધર્મનો ઉચ્છેદ થઈ શકે નહિ' એમ બોલનારે કે લખનારે વિચારવું જરૂરી ગણાય કે-“મતિભેદ જો સ્વમાર્ગસ્થાપન રૂપ બનતો હોય તો મૂળ ધર્મમાર્ગનો ઉચ્છેદક, તે મતિભેદ બને કે નહિ? જમાલિ આદિ નિદ્વવો, પ્રભુ મહાવીર દેવના સિદ્ધાંતો અને વચનોને શું હોતા માનતા? તેઓને નિહ્નવો ગણાવવામાં અતિભેદ અને માન્યતાભેદ સિવાય બીજું શું કારણ હતું? મતિભેદ, ક્ષયોપશમજન્ય છે અને તે મતિભેદ જો પ્રભુકથિત સિદ્ધાંતની વિરૂદ્ધનો હોય તો તે મતિભેદથી ધર્મનો ઉચ્છેદ થાય જ! પછી આ પ્રમાણે બચાવ કરવો તે શું યુક્તિયુક્ત ગણાય ખરો?
૧૧મા બોલમાં કવિ દર્શન વિ. ગણિ ની કપટકલાનો નમુનો જ
તેવી જ રીતે પૂ. હીરસૂપ્રિસાદિત ૧૧મા બોલમાં--તથા શ્રીવિનયીનસૂરિ વહુનનસમક્ષ બનશરણ कीधुं जे उत्सूत्रकंदकुद्दाल ते तथा तेहमाहिलं असम्मत अर्थ बीजा कोई शास्त्रमांहि आणिउं हुइ तो ते अर्थ મામાન ગાળવું'= તેવી જ રીતે શ્રી વિજયદાનસૂરિએ બહુજન સમક્ષ (બહુ સંઘસમક્ષની વાત તો જણાવતા જ નથી) જલશરણ કીધો જે ઉત્સુત્ર કંદકુંદાલ ગ્રંથ અને તે ગ્રંથ માહિલ અસંમત અર્થ (સંમત અર્થનો નિષેધ કરતા નથી) બીજા કોઈ શાસ્ત્રમાં આણ્યો હોય તો તે અર્થ (‘તે શાસ્ત્ર અપ્રમાણએમ નથી જણાવતા) અપ્રમાણ જાણવો” આમ સ્પષ્ટ જણાવે છે. જ્યારે–
વિજયતિલકસૂરિરાસના કર્તા કવિ દર્શનવિજયજી, પોતાના રાસમાં-“હવઈ નિસુણો બોલ ઈગ્યારમો, હીરગુરૂ આણ નિત હઈડઈ રમો; જે ગ્રંથ ઉસૂત્રકંદકુંદાલ, તે સાંભળતાં ઉઠઈ ઝાલ ||૨૮૨ા વિજયદાનસૂરિ તે ભણી, સાગરનઈ કીધા રેવણી; પાણીમાંહિ તે ગ્રંથ બોલીઓ, સંઘ ચતુરવિધ સાર્થિ કીઓ ૨૮૩મા તેહનું વયણ એક જિહાં હોઈ, અપ્રમાણ વલી ગ્રંથન સોઈ; એમ જાણી મા કરો તે સંગ, હીર કહઈ ગુરૂવચને રંગ /૨૮૪ના આ ગાથામાં “ઉસૂત્રકંદકુંદાલનું અસંમત એવું જે અર્થ, બીજા શાસ્ત્રમાં આપ્યો હોય તો તે અર્થ અપ્રમાણ જાણવો’ એવા હીરસૂરિના વચનને બદલે ઉસૂત્રકંદકુંદાલ ગ્રંથમાંનો અસંમત એવો જે અર્થ, બીજા કોઈ શાસ્ત્રમાં આપ્યો હોય તો ગ્રંથ અપ્રમાણ જાણવો’ એમ “અર્થ’ શબ્દને બદલે “ગ્રંથ” લખી નાખીને આખા ગ્રંથને જ અપ્રમાણ કરી નાખવાની કપટકલા કરેલ છે. જીવંત ગુરૂનાં વચનોને પણ જેઓ આવી રીતે પલટો આપી જુઠ લખી શકે, પ્રચારી શકે તે આત્માઓ કેવા ધૃષ્ઠલદયના જાણવા? તે સુજ્ઞોએ સમજી લેવું.
વળી બીજી વાત–પૂ. મહો. શ્રીધર્મસાગરજી મહારાજે “તત્ત્વતરંગિણી' ગ્રંથ બનાવેલ હતો. તે ‘તત્ત્વતરંગિણી'માં ઉસૂત્રકંદકુંદાલ ગ્રંથના નામોચ્ચાર પૂર્વક આખુંય “સભ્યાશંકવાદનિરાકરણ-પ્રકરણ લખેલ હોવા છતાં પૂ. ગચ્છાધિપતિ આ.શ્રી વિજયદાનસૂરિજી મહારાજે પંડિતમુનિઓ પાસે શોધાવી પ્રચારવાની છૂટ આપી હતી. આ વાત પૂ. વિજય હીરસૂરિજી મહારાજના ધ્યાનમાં જ હતી અને તેથી ઉસૂત્રકંદકુંદાલ ગ્રંથમાંનો અસમ્મત અર્થ, જે કોઈ બીજા ગ્રંથમાં હોય ત્યાં તે ગ્રંથ નહિ પણ “ફક્ત તે અર્થ અપ્રમાણ જાણવો’ એમ સ્પષ્ટ લખવા છતાં પૂ. મહો. શ્રીધર્મસાગરજી મહારાજના કરેલા ગ્રંથોને યેનકેન પ્રકારેણ અપ્રમાણ ગણાવવા માટે પૂ. હીરસૂરિજી મહારાજના “અર્થ અપ્રમાણ જાણવો” એ પંક્તિને સ્થાને “ગ્રંથ અપ્રમાણ જાણવો” લખી નાખવાની ધૃષ્ટતા કવિએ કરેલી છે.
| SR No. | 022027 |
| Book Title | Kupaksha Kaushik Sahasra Kiran Aparnam Pravachan Pariksha |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dharmsagar, Narendrasagarsuri, Munindrasagar, Mahabhadrasagar |
| Publisher | Shasankantakoddharsuri Jain Gyanmandir |
| Publication Year | 2002 |
| Total Pages | 502 |
| Language | Sanskrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari & Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |