________________
શ્રી પ્રવચન પરીક્ષાનુવાદ ભાગ-૧ ૧. સ્ત્રી મુક્તિનો નિષેધ. ૨. ચૌદશે પાક્ષિકનો વિરોધ.
પર્વથી અતિરિક્ત દિવસે પૌષધનો નિષેધ. સામાયિક આદિમાં શ્રાવકને મુહપત્તિ આદિનો નિષેધ. જિનેશ્વર ભગવાનની મૂર્તિની સામે ફળપૂજા આદિનો નિષેધ. શ્રુતદેવતાની સ્તુતિ બોલવાનો નિષેધ.
જિનપ્રતિમાનો નિષેધ. ૮. સાંપ્રતકાલે સાધુઓ નજરે આવતા હોવાનો નિષેધ.
પરંપરાગત એવી ઘણી વિધિઓનો પ્રાયઃ નિષેધ. ૧૦. જિનપૂજા આદિમાં સાધુના ઉપદેશનો નિષેધ. આદિ જે ઉન્માર્ગ, તેની પ્રરૂપણા એટલે તે
ઉન્માર્ગની સ્થાપના માટે જે કુયુક્તિઓ ઊભી કરવી તેમાં રસિક એટલે અહોરાત્ર તેનાજ ધ્યાનમાં પરાયણ! એ ધ્યાનની પરાયણતા પણ અહમદમિકાના લક્ષણવાલી. એવા પ્રકારના પણ કેવી રીતે? તે માટે કહે છે કે
ગુરુપરતંત્ર્ય રહિત હોવાથી, શિવભૂતિ આદિઓએ સ્ત્રી મુક્તિના નિષેધ આદિની પ્રરૂપણા , પોતપોતાના ગુરુઓનો ઉપદેશ પામીને કરી નથી, પરંતુ પોતપોતાના ગુરુના ઉપદેશ સિવાય જ પોતપોતાની મતિકલ્પનાવડે કરીને આ બધાય કુપાક્ષિકોએ કરી છે. તેથી તેઓ પોતપોતાની પ્રરૂપણાને આશ્રીને કોઈના પણ શિષ્ય નથી. અને એથી જ કરીને તેઓ બધાયમાં પોતપોતાના શિષ્યોની અપેક્ષાએ પણ ગુપણાનો જે વ્યપદેશ કરાય છે. તે ખરેખર કલંકજ છે.
શિષ્યત્વના અવિનાભાવે જ ગુરુત્વનો અવિનાભાવ = સદ્ભાવ હોય છે. આ કહેવાનો ભાવ એ છે કે જે જે ગુરુ થાય છે તે તે કોઈના પણ શિષ્ય હોય જ. અને એથી કરીને શિષ્યપણું મેળવ્યા સિવાય ગુરુ થઈ શકાય જ નહિ. ચંદાવિજા-ચંદ્રાવેધ્યક પ્રકીર્ણકમાં જણાવ્યું છે કે –
"हंतूण सव्वमाणं, सीसो होईण ताव सिक्खाहि।
सीसस्स हुंति सीसा, न हुंति सीसा असीसस्स ॥१॥ “સર્વ માનને છોડી દઈને શિષ્ય થઈને તું પહેલાં શિક્ષા સંપાદન કર, કે જે શિષ્ય થયો હોય તેને શિષ્ય થાય. પણ અશિષ્યને શિષ્ય થતાં નથી.” આ વાતના દષ્ટાંતમાં અહિં સુધર્માસ્વામી જ છે. તે સુધર્માસ્વામી પણ મહાવીર સ્વામીના શિષ્ય થયે સતે જ જંબૂસ્વામી આદિના પણ ગુરુ થવા પામ્યા છે.
હવે અહિં વાદી શંકા કરે છે કે ભગવાન મહાવીરસ્વામી, કોઈના પણ શિષ્ય ન હોતા છતાંય
