________________
૨૪૧
વૈરાગ્યશતક
આવ્યો અરે તું એકલો જઈશ પણ તું એકલો, ને પરભવે દુઃખી સુખી ના થઈશ પણ તું એકલો. ૭૭ તુજ શત્રુ કે તુજ મિત્ર એવી કોઈ પણ વ્યક્તિ નથી તારા વિના આ વિશ્વમાં એ કોઈ પણ શક્તિ નથી. સંસારમાં સંસક્ત એવો તું જ હારો શત્રુ છે સ્વભાવમાં રમતો ખરેખર તું જ તારો મિત્ર છે. ૭૮ મિથ્યાત્વવિષધર વિષ ચડે છે જે સમે આ આત્મને શ્રદ્ધાંગ થાય શિથિલને પ્રમાદી તે સમે; નિર્દે વિશેષે ધર્મિજનને નાસ્તિકોને સંગ્રહે, ખુલ્લાં કરે મર્મો ગુરુના પાપ પ્રવૃત્તિને વહે.૭૯ જેમ પ્રબલ પવને શાંતજલધિ, પણ અતિશય ખળભળે, તોફાનમાં આવી તરંગી, પ્રાણને ધન સંહરે; તેમ ચિત્તજલધિ વિષયવૃત્તિ, વાયુથી ડોળાય છે, સદબુદ્ધિ નૌકા બહુ ગુણોની, સાથ તળીયે જાય છે. ૮૦ સંધ્યાસમયનાં વાદળાં, સરખી સમૃદ્ધિ જાણવી, જીવનદશા પણ પાણીના, બુબુદસમ નિર્ધારવી; નદી વેગની જેવી જવાની, કેટલાં વરસો રહે ? વિચારીને હે જીવ ? તારું, શ્રેય શેમાં તે કહે ? ૮૧ ગુલાબ કેરું પુષ્પ આ, શુભગંધથી મહેકી રહ્યું, જનચિત્તને ખેંચી રહ્યું, રૂપરંગને રસથી ભર્યું; સ્પર્શે સુંવાળું પણ અરે, ક્ષણવારમાં પલટાય છે, જો જીવ ! નેત્રો ખોલીને જે, પગતળે ચગદાય છે. ૮૨ મુક્તિનગરમાં જો જવા, ઈચ્છા હૃદયમાં છે તને, વિશ્રાંતિ લેતો નવ ઘડીએ, વિષયવિષવૃક્ષો તળે;
