________________
૪૦
શતરોહ મા મા' કરે કોઈ કરૂણસ્વરથી, અશ્રુની ધારા વહે, દેખે સગાંવહાલાં તથાપિ, કોઈ દુઃખ ન સંહરે. ૭૧ આ પુત્ર મુજ સુખહેતુ છે, આ સ્ત્રી સદા સુખદાયિની, મત જાણજે એમ મન વિષે, એ; બુદ્ધિ છે દુઃખદાયિની; એમ માનતા કે નારકી, કૈક તિર્યંચો થયાં, નરજન્મ હીરો હાથથી, હારી ગયાં હારી ગયાં. ૭૨ માતા મરી સ્ત્રી થાય છે ને, સ્ત્રી માતા બને, થાયે પિતા તે પુત્ર ને જે, પુત્ર તે જ પિતા પણે; એક જન્મમાં પણ જીવ આ બહુ રંગથી રંગાય છે, કુબેરસેન પરે અરે, પીડાય છે પીડાય છે. ૭૩ ચોરાશી લાખ યોનિ વિષે નથી, કોઈ યોનિ વિશ્વમાં, નથી જાતિ કે કોઈ કુળ એવું જીવ ન ગયો જેહમાં; વળી સ્થાન પણ એવું નથી, આકાશ કે પાતાળમાં,
જ્યાં જન્મમરણો નવ કર્યા, બહુવાર શ્વાસોચ્છવાસમાં. ૭૪ જે વિવિધ વિષયો ભોગવ્યા, બહુવાર ને જે જે વસ્યા, પરભાવમાં પકડાઈને તે, તે અરે પાછા ગ્રહયા; પણ વિષયસુખની લાલસા, તારી હજીયે નવ મટી, શું સીંચતા ધૃતથી, કદીએ અગ્નિની જવાલા ઘટી? કપ છે સ્ત્રી ખરેખર શસ્ત્ર ને આ બધુઓ બન્ધન ખરે; ને વિષય સુખ છે વિષ સમા, દોલત વળી દોલત અરે એમ જાણીને હે મિત્ર ! મારા, વિરમ આ સંસારથી આ લાકડાના લાડવામાં રસ તણો છાંટો નથી. ૭૬ જે કુટુંબને માટે કરે છે, વિવિધ કર્મો હોંશથી, પણ કર્મને ઉદયે કુટુંબી કોઈ તુજ સાથી નથી;
