________________
૧૩.
चारित्रमनोरथमाला वेति, 'य'त्ति चः, स च समुच्चये 'विहरिस्संति विहारं करिष्यामीति, जिनाज्ञया साधूनां विहारो रागादिदोषनाशार्थं, वैराग्यवृद्ध्यर्थं, भव्यजीवानां प्रतिबोधार्थं च प्रशस्तः । अस्यां गाथायां सावद्ययोगवर्जनस्य तत्परतायाः, अनवद्यसंयमे उद्यमस्य तथा च ग्रामाकरादिषु अप्रतिबद्धविहारस्यैवं त्रयो मनोरथाः प्रदर्शिताः ॥३॥ अथ दुर्द्धरमहाव्रतानां भारस्य वहनमनोरथं प्रदर्शयन्नाह - अणवरयमविस्सामं, कइया नियभावणासुपरिसुद्धं ।
दुद्धरपंचमहव्वय-पव्वयभारं धरिस्सामि ? ॥४॥ प्रेमप्रभा० 'अणवरय 'मित्यादि, 'अणवरयं' ति अनवरतं निरन्तरं 'अविस्सामं 'ति अविश्रामं - आरामं त्यक्त्वा 'कइया' इति पूर्ववत् 'नियभावणासुपरिसुद्ध'ति निजभावनासुपरिशुद्धं - निजं तत् तत् महाव्रतं तस्य
આ ગાળામાં સાવઘ પ્રવૃત્તિના ત્યાગની તત્પરતા, નિષ્પાપ સંયમજીવનની પ્રવૃત્તિ તથા ગામાદિમાં રાગરહિત-આસક્તિરહિત વિહાર – એમ ત્રણ મનોરથો બતાવ્યા છે. ૩.
હવે દુર્ધર-દુખે કરીને ધારણ કરી શકાય એવા પાંચ મહાવ્રતના ભારને વહન કરવાનો મનોરથ જણાવે છે. શ્લોકાર્થ:
જરાય થાક્યા વગર, સતત, તે તે મહાવ્રતોની ભાવનાથી વિશુદ્ધ અને દુર્ધર પાંચ મહાવ્રતના પર્વત જેવા મેરુપર્વત જેવા ભારને હું ક્યારે ઉપાડીશ?૪ પ્રેમપ્રભાનો ભાવાનુવાદ
નિરંતર-હંમેશ, આરામનો ત્યાગ કરીને , તે તે મહાવ્રતની પાંચ-પાંચ ભાવના ભાવવાપૂર્વક અર્થાત્ ભાવનાથી પરિશુદ્ધ, દુઃખે કરીને ધારણ કરી શકાય તેવા, સર્વથા પ્રાણાતિપાતવિરમણ, સર્વથા મૃષાવાદવિરમણાદિ પાંચ મહાવ્રતોના પર્વત જેવા ભારને ક્યારે ધારણ કરીશ? કહેવાનો ભાવ એ છે કેસંયમ સ્વીકાર્યાબાદ પાંચ મહાવ્રતોનું પાલન સંયમી આત્માએ અવશ્ય કરવાનું છે. તે પણ ક્યારેક ક્યારેક નહીં, સતત, રોજ, પ્રત્યેક ક્ષણે, થોડા પણ પરિશ્રમને
