________________
ગિની મરૂદેવા,
વસ્તીમાં જતા હતા. આ પ્રમાણે એકદર હજાર વર્ષ જેટલે લાંબા સમય જવા પછી એક વખત પુરીમતાલ નામના શહેરના ઈશાન ખુણામાં આવેલા સકટાના નામના વનમાં ન્યોધ (વડ) વૃક્ષની નીચે અઠમ તપ કરી ધ્યાનસ્થપણે રહેતાં પરિણામની વિશેષ વિશુદ્ધતા અને ધ્યાનની પ્રબળતાએ ક્ષપણું ઉપર (કર્મને ખપાવવાની તીવ્ર ધારા ઉપર) આરૂઢ થતાં તેમને કેવળ જ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. તે અવસરે દેવોએ સમવસરણ બનાવ્યું. દેવદુંદુભિના શબ્દ થવા લાગ્યા. વનપાલકે ભરત રાજાને જઈ વધામણું આપી. ભરત રાજાએ ચતુરગિણું સેના તૈયાર કરાવી મરૂદેવાજી માતા પાસે આવી તેમને વધામણી આપી તે કહેવા લાગ્યા કે, માતાજી! પુત્ર વિયોગથી આપ ઘણું જ દુખી થાઓ છો. આજે આપને દુઃખનો અ ત આવ્યો છે. રૂષભદેવજીને કૈવલ્યજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું છે, દેવોએ સમવસરણ રચ્યું છે. ચાલે, ઉઠે માતાજી ! પુત્રનાં દર્શન કરાવું.” આ વચન સાંભળી ઘણાજ હર્ષથી માતાજી તૈયાર થયાં. હાથી ઉપર માતાજીને બેસાડી ભરત રાજા છત્ર ધરી તેમની પાછળ બેઠા. સમવસરણ દૂરથી દેખાતાં માતાને ઉદ્દેશીને ભારત બે ” જુઓ માતાજી! આપના પુત્રની ત્રાદ્ધિ. આ દંડલિના શબ્દ સંભળાય છે. જુઓ આ દેવદેવીઓને માટે કેલાહલ થઈ રહ્યો છે. સાંભળે તે ખરાં ! માલકેષ રાગમાં જે સુદર ધ્વનિ સભળાય છે, તે આ સર્વ દેવાદિકાને ઉપદેશ આપતા આપના પુત્રને જ છે.”
આ અવસરે મારૂદેવાજીના હર્ષને પાર ન રહ્યો. હજાર વર્ષના - વિયોગી પુત્રનો મેળાપ, અને તેમાં પણ આટલી બધી મહત્ત્વતાને પામેલ પુત્રનાં દર્શન; એ તે આશ્ચર્યમાં ગરકાવ કરી નાંખના થયાં. પ્રેમાવેશથી માતાજીને હર્ષાશ્રુ વહેવા લાગ્યાં. અને તે એટલા બધા જોશથી કે તેમનાં પહેરેલ વસ્ત્રો પણ ભીંજાઈ ગયાં. આ હર્ષાવેશમાં તેમની આંખે આવી ગએલ ઝાખ ચા પડળ ખુલી ગયા. તેઓ જેમ પ્રગટપણે શબ્દો સાંભળતાં હતા તેમ સ્પષ્ટપણે જેવા લાગ્યાં.
આ સર્વ પુત્રની દ્ધિ અને રચના જોતા તેમના પરિણામે બદલાયાં. જેમ દ્રવ્યથી નેત્રનાં પહલી દૂર થયાં તેમ ભાવથી દમ