________________
શુકલધ્યાન કેને કહે છે,
૩૩૫ ઘાતિકર્મના ક્ષય થવાથી, યેગી દુખે પામી શકાય તેવાં કેવલજ્ઞાન અને કેવળદશ ન પામી યથાવસ્થિત લોકલકને જાણે છે અને જુવે છે. ૨૩.
देवस्तदा स भगवान् सर्वशः सर्वदश्यनंतगुणः । विहरत्यवनीवलयं सुरासुरनरोरगैः प्रणतः ॥ २४ ॥ કેવલજ્ઞાન પામવા પછી સર્વજ્ઞ, સર્વદશી, અનંત ગુણવાન, સુર, અસુર, મનુષ્ય અને નાગે દ્રાદિથી પ્રણામ કરાતા, તે ભગવાન પૃથ્વીતળ ઉપર (દનિયાના ને) બોધ કરવા માટે વિચરે છે. ૨૪.
वाग्ज्योत्स्नयाखिलान्यपि विबोधयंति भव्यजंतुकुमुदानि । उन्मूलयति क्षणतो मिथ्यात्वं द्रव्यभावगतं ॥२५॥
વળી વચનરૂપ ચંદ્રની ચાંદનીએ કરી, સમગ્ર ભવ્ય જીવ રૂપ કુસુદને (ચંદ્રવિકાશી કમળાને) બોધિત કરે છે, અને તેઓની અંદર રહેલા દ્રવ્ય, ભાવ, મિથ્યાત્વને (અધકારને) ક્ષણ માત્રમાં મૂળથી કાઢી નાંખે છે. ર૫.
तन्नामग्रहमात्रादनादिसंसारसंभवं दुःखम् । भन्यात्मनामशेष परिक्षयं याति सहसैव ॥२६॥ તે સર્વજ્ઞ તીર્થંકરનું ફક્ત નામ ગ્રહણ કરવાથી, ભવ્ય જીવોનાં અનાદિ સંસારથી ઉત્પન્ન થએલાં સમગ્ર દુઃખો સહસા નાશ પામે છે. • अपि कोटीशतसंख्याः समुपासितुमागताः सुरनराद्याः । क्षेत्रे योजनमात्रे मांति तदास्य प्रभावेण ॥ २७ ॥
તે પરમેશ્વરની ઉપાસના કરવા માટે સેંકડે કોડ ગમે આવેલા દેવ મનુષ્યાદિ, એક જન માત્ર ક્ષેત્રમાં તેના પ્રભાવથી સમાઈ શકે છે. ૨૭.
त्रिदिवौकसो मनुष्यास्तियंचोऽन्येप्यमुष्य बुध्यते ।। निजनिजभाषानुगतं वचनं धर्मावबोधकरं ।। २८ ॥
ધર્મબોધ કરવાવાળાં આ પરમેશ્વરનાં વચનોને, દેવો, મનુ, તિર્યંચા જનાવરે) અને બીજાઓ પણ પિતા પોતાની ભાષામાં સમજી શકે છે. ૨૮.
आयोजनशवमुग्रा रोगा शाम्यति तत्समावेण ॥ उदयिनि शीतमरीचाविव तापरुजः सिते. परितः ॥ २९॥
