________________
-
-
-
-
danerMARANAMAMMADAMADA
२५ १२वानी A
२८७ २५ १२वा वपि. पूरितं पूरकेणाधोमुखं हृत्पद्ममुन्मिषेत् । ऊर्ध्वश्रोतो भवेत्तच कुंभकेन प्रबोधितम् ॥ २६४ ।। आक्षिप्य रेचकेणाथ कद्वायुं हृदंबुजात् । उर्वश्रोतेः पथग्रंथि भित्त्वा ब्रह्मपुरं नयेत् ॥ २६५ ॥ ब्रह्मरंध्रान्निष्क्रमय्य योगीकृनकुतूहलः । समाधितोऽर्कतूलेषु वेधं कुर्याच्छनैः शनैः ॥ २६६ ॥ मुहुस्तत्र कृताभ्यासो मालतीमुकुलादिषु । स्थिरलक्ष्यतया वेधं सदा कुर्यादतंद्रितः ॥२६७॥ दृढाभ्यासस्ततः कुर्याद् वेधं वरुणवायुना। कर्पूरागुरुकुष्ठादि गंधद्रव्येषुसर्वतः ॥२६८ ॥ एतेषु लन्धलक्षोऽथ वायुसंयोजने पटुः । पक्षिकायेषु सूक्ष्मेषु विदध्याद्वेधमुद्यतः ॥२६९॥ पतंगभ्रंगकायेषु जाताभ्यासो मृगेष्वपि । अनन्यमानसो धीरःसंचरेद्विजितेंद्रियः॥ २७०॥ नराऽश्वकरिकायेप प्रविशन्निासरनिति । कुर्वीत संक्रमं पुस्तोपलरूपेष्वपि क्रमात् ॥ २७१॥
अष्टभिः कुलकम् ॥ પુરક ફિયાએ કરી વાયુને અ દર પૂરતાં હૃદયકમળનું મુખ નીચું આવે છે, અને સંકેચાય છે. તેજ હદયકમળ કુભક કરવા વડે વિસ્વર થઈ, ઉર્વશ્રોત (ઉચા મુખવાળુ) થાય છે. (માટે પ્રથમ કુંભક કરે) પછી હૃદયકમળના વાયુને રેચક કરવા વડે હલાવી (આ રેચક બહાર કરવો નહી પણ કુંભકના બ ધનથી અંદર છુટે કરવો) હદયકમળમાંથી (ઉ) ખે થ તે વાયુને ઉર્ધ્વશ્રોતા પ્રેરી, રસ્તામાં દુર્ભેદ્ય ગ્રથને ભેદીને બ્રહ્મરંધમા લઈ જ, (ત્યાં સમાધી થઈ શકે છે.) કુતૂહલ જોવાની કે કરવાની ઈચ્છાથી
ગીઓએ તે પવનને બ્રહ્મરઘથી બહાર કાઢી, સમતાથી આકડાના કુલ વિષે હળવે હળવે વેધ કરે. (પવનને અતુલ ઉપર મૂક) વારંવાર તેના ઉપર તે અભ્યાસ કરી એટલે બ્રહ્મ
