________________
સમ્યકત્વનાં પાંચ ભૂષણો,
સંવેગ–દેવેનાં અને મનુષ્યનાં સુખને દુઃખરૂપ માને અને મોક્ષસુખ અર્થાત્ ખરૂં આત્મસુખ તેનેજ સુખ કરી જાણે,
નિવેદ–આ ભવને નારકી સમાન કે બદીખાના સમાન માને અને ઉદાસીન વૃત્તિથી જેમ બને તેમ સંસારથી નીકળવાનો પ્રયત્ન કરે.
અનુકંપા–બે પ્રકારની છે દ્રવ્ય અને ભાવ. (વ્યવહારિક અને પરમાર્થિક.) દ્રવ્યથી દુ:ખી પ્રાણીને પિતાથી બનતી મહેનતે અને શક્તિ અનુસારે દુઃખથી મુક્ત કરવા તે. ભાવથી, ધર્મ રહિત જીને શક્તિ અનુસારે ધર્મમાં જોડવા પ્રયત્ન કરે તે.
આસ્તિકતા–વીતરાગનાં કહેલાં વચન ઉપર પૂર્ણ શ્રદ્ધાન. આ પાંચ લક્ષણે સમ્યક્તવાન જીવમાં હોય છે.
સમ્યકત્વનાં પાંચ ભૂષણે. स्थैर्य प्रभावना भक्तिः कौशल जिनशासने । तीर्थसेवा च पंचास्य भूषणानि प्रचक्षते ॥ १६ ॥
સ્થિરતા, પ્રભાવના, ભક્તિ, જીનશાસનમાં કુશળતા, અને તીસેવા-આ પાંચથી સમ્યત્વ શોભી નીકળે. તે ભૂષણે કહેલા છે. ૧૬.
વિવેચન–ભૂષણ એટલે શેભા, યા આભૂષણે, જે સમ્યક ઉપર ચડાવવાથી સમ્યત્વ ભી નીકળે. તે ભૂષણ પ્રથમ સ્થિરતા. કિઈ ધર્મથી પતિત થતું હોય, તેને ઉપદેશ આપી યા તેની અગવડ દૂર કરી ધર્મમાં સ્થિર કરે અથવા અન્ય દશનકારના મંત્રતંત્રાદિ ચમત્કાર જોઈ ધર્મથી અસ્થિર ન થવુ તે સ્થિરતા.
પ્રભાવના–શક્તિ અનુસાર ધર્મને ફેલાવો યા તેની શેભામાં વધારે કરે.
ભક્તિગુણાનુરાગ, ગુણવાન પુરૂષને વિનય કર, બહુમાન કરવું અન્નવાગાદિ આપી તેમની ભક્તિ કરવી.
જનશાસનમાં કુશલપણું–જીનેશ્વરના કહેલાં જીવાજીવાદિ તને અભ્યાસ કરી તેમાં પ્રવીણતા મેળવવી.
તીર્થસેવા–ની બે પ્રકારનાં સ્થાવર અને જગમ. સ્થાવર તીથે જ્યાં તીર્થકરેનાં કલ્યાણક થયાં હોય તેવી ભૂમિઓસ્પર્શવી, શુદ્ધ ભાવથી ગુણગ્રામ યા સ્તુતિ કરવી, વિચારણા કરવી, એ આદિ
