________________
३॥
प्रथमप्रकाश. जरतादिकनुं पण कल्याण था. ? अने तारे पण अमारी फिकर शामाटे करवी जोश्य ? अमारा था स्वामिथी श्रमोने जे थवानुं होय ते था
? वीजानी अमारे शी जरुर ले ? एवी रीतनां तेजेनां वचनथी खुशी थएलो धरणेज कहेवा लाग्यो के, हुं पण आज स्वामिनो सेवक पातालेंज बु. "श्राज स्वामिने अमारे सेववा बे" एवी रीतनी तमारी प्रतिज्ञा घणीज उत्तम , श्रने तेथी प्रजुनी सेवाना फलरूप हुँ तमोने विद्याधरोनुं ऐश्वर्य श्रापीश. श्रा स्वामिनी सेवाथीज तमोने मलेवंबे, एम तमो बोलजो, पण तेथी उलटुं बोलशो नहीं ? एम समजावी ते-- ने तेणें प्रज्ञप्तिप्रमुख विद्या श्रापी. पड़ी ते तेनी अनुज्ञाथी, पचास योजनना विस्तारवाला, तथा पचीस योजन ऊंचा वैताढ्य पर्वतपर श्राव्या. पनी त्यां नमियें, दश योजनना विस्तारवाली दक्षिणश्रेणिनी माहें, विद्याना बलथी पचास नगरियो वसावी. तथा विद्यावाला विनमिये पण दश योजनना विस्तारवाली उत्तरश्रेणिमा साउ नगरियो वसावी, पढी त्यां लांबा कालसुधि तेए विद्याधरोनुं चक्रवर्तिपणुं जोगव्यु. कारण के तेवा स्वामिनी सेवाथी शुउर्खन ? ।
पनी प्रजुपण एक वर्षसुधि आहार पाणीविना मौन रही विहार करता थका पारणानी श्याथी गजपुर नगरमां पधार्या. ते वखते सोमयशाना पुत्र श्रेयांसें स्वप्नमां जोयुं के, (में) श्याम मेरुने अमृतना कुंनोश्री धोश्ने उज्वल बनाव्यो. वली त्यां सुबुकि नामें शेठे, पण एक स्वप्न जोयु के, सूर्यथी निकलेला हजारो किरणो श्रेयांसें धारण करू, अने तेथी ते अति उज्वल थयो, वली सोमयशे पण स्वप्नमां जोयुं के, पोते वीजा घणा राजाउँथी घेराएलो हतो, पण श्रेयांसना सहायथी पोते जय पाम्यो. पठी तेत्रणेए सनामां आवी एकबीजाने स्वप्नां कह्यां, पण तेनो नावार्थ नहीं जणावाथी, ते पोत पोताने स्थानकें पाबा फर्या, हवे तेज वखते ते स्वप्नना निर्णयने जाणे प्रगट करवा माटेज होय नहीं, तेम नगवान् पण निदा माटे श्रेयांसने घेर गया. जगवानने आवता जोश्ने, चंछने जोश्ने जेम समुन, तेम श्रेयांसने पण कल्याणना पात्र समान अत्यंत श्रानंदथयो. पनी प्रजुना दर्शनथी विचरि करता श्रेयांसने, पेहेला खोवायेला निधाननी पेठे तुरत जातिस्मरण ज्ञान उत्पन्न थयु.