________________
प्रथमप्रकाश. चारणाशीविषावधि, मनःपर्यायसंपदः॥
योगकल्पमस्यैता, विकासिकुसुमश्रियः॥५॥ अर्थः-चारण लब्धि, श्राशीविषलब्धि, अवधिज्ञान, तथा मनःपर्याय ज्ञाननी संपत्तियो, सघनी, योगरूपी कल्पवृदानी, विकखर श्रयेली पुष्पोनी शोनारूप जाणवी.
टीकाः-फलरूप कैवल्य वा (मोक्ष तो) जरत मरुदेव्यादिना उदाहरणोोवडे कहेवाशे. अतिशय गमन करवाथी “ चारणो” कदेवाय, तथा कोश्ने नाश करवानी, अथवा कोश्पर कृपा करवानी जे शक्ति, ते " श्राशीविषलब्धि" कहेवाय. मूर्तप्रव्यसंबंधि जे ज्ञान, ते " अवधिज्ञान" कहेवाय. मनसंबंधि अव्यने प्रत्यक्ष करवानी जे शक्ति, ते, “मनःपर्याय ज्ञानलब्धि” कदेवाय. ए सघती लब्धियो योगरूपी कल्पवृदनां पुष्परूप ले. अने तेनुं फल तो केवलज्ञान, अथवा मोक्ष , अने ते विषयमा जरत, तथा मरुदेवानुं उदाहरण कहेवाशे. हवे चारणो बे प्रकारना बे, एक जंघाचारणो, तथा बीजा विद्याचारणो, तेमां पेहेला एक उत्पातनी लीलाथी रुचकही जाय , पबी रुचकहीपथी कुदीने, एक पगले ते नंदीश्वर ही आवे , तथा बीजाथी, ज्यांथी गया हता, त्यां श्रावे , पडी ऊर्ध्वगतिपूर्वक उडीने, ते मेरु पर्वतनां शिखरपर रदेला पांडुक वनमां जाय , त्यांथी उपडी एक पगले ते नंदन वनमां जाय , तथा बीजे पगले मूल जगोपर जाय . अने विद्याचारणो तो, एक डगले मानुषोत्तरपर जाय , तथा बीजे पगले नंदीश्वर
की जाय जे. अने त्यांची एक पगले ज्यांची उमेंदा, त्यां जाय , तथा तिळ गतिना क्रमथी, ते ऊर्ध्व मार्गमां पण जाव श्राव करी शके . वली तेम बीजा पण घणी जातना चारणो थाय . ते नीचे प्रमाणे. पेहेला श्राकाशगामि, के जेर्ड, पलांगी वालीने, अथवा कायोत्सर्गमा शरीर स्थापीने अथवा पगोने उंचा नीचा श्रादिक कख्या विना आकाशमां चाले . वली केटलाको तो, जल, जंघा, फल, पुष्प, पत्र श्रेणि, अग्निनी शिखा, धुंवाडो, हिम, वर्षाद,पाणीनी धारा, मर्कटकतंतु, ज्योतिष किरण अने पवनादिकना अवलंबनथी गति करवामां कुशल तेमां जल