________________
चतुर्थप्रकाश.
३७७
यती नथी; वली समता विना निष्कंप ध्यान थइ शकतुं नयी माटे ते बन्ने अन्योन्य कारणरूपें रहेलां बे.
हवे ध्याननुं खरूप कहे बे.
मुद्वततर्मनः स्थैर्य, ध्यानं बद्मस्थयोगिनां ॥
धर्म्य शुक्लं च तद्वेधा, योगराधस्त्वयोगिनाम् ॥ ११५ ॥ अर्थः- ब्रद्मस्थ योगिउने एक मुहूर्त्त सुधिनुं मननी स्थिरतावालुं ध्यान होय बे, ते ध्यान बे प्रकारनुं होय वे धर्मध्यान ने शुक्लध्यान; अने - योगी केवलीने तो मन, वचन, छाने कायाना निरोधनो जे काल, तेज ध्यानरूप बे; केम के तेजं तो देशोनपूर्वकोटिसुधि मन, वचन ने कायानो व्यापार सहित विहार करेबे, अने मोहवखते व्यापारनो निरोध करे. मुहूर्त्तात्परतश्चिंता, या ध्यानांतरं भवेत् ॥
बढर्थसंक्रमे तु स्या, द्दीर्घापि ध्यानसंततिः ॥ ११६ ॥
अर्थ:- मुहूर्त्तवार पी चिंता, अथवा ध्यानांतर होई शके अने बहु अर्थनो जो संक्रम होय, तो लांबा काल सुधि पण ध्याननी परंपरा थइ शके. मैत्री प्रमोदकारुण्य, माध्यस्थानि नियोजयेत् ॥ धर्म्यध्यानमुपस्कर्ते, तहि तस्य रसायनं ॥ ११७ ॥
see :- धर्मध्यानना उपकारमाटे, मैत्री, प्रमोद, कारुण्य श्रने मध्यस्थपणाने जोडवां, केम के तेम करतुं ते, ते ध्यानने रसायण सरखुं पुष्टि करनार बे. हवे ते मैत्रीनुं स्वरूप कहे बे.
माकार्षीत्कोऽपि पापानि मा च नूत्कोपि दुःखितः ॥ मुच्यतां जगदप्येषा, मतिमैत्री निगद्यते ॥ ११८ ॥ :- कोइ पण प्राणी पापकार्य करो नहीं; अने कोइ पण दुःखी थार्ज नहीं; श्रने सघला जगत्ने मोक्ष मलो; एवी रीतनी बुद्धि ते मैत्री कड़ेवाय. वे प्रमोद स्वरूप कड़े बे.
पास्ताशेषदोषाणां वस्तुतत्वावलोकिनां ॥ गुणेषु पक्षपातोयः, सप्रमोदः प्रकीर्त्तितः ॥ ११ ॥
૪૮