________________
३२०
योगशास्त्र. आचार्यनी साथे जश् तेमनां पेहेलांज पाला श्राव, ए दशमि श्राशातना जाणवी. गुरुने जेने बोलाववो हो, तेने पेहेलांधीज शिष्ये वोलाववो, ए अग्यारमी आशातना जाणवी. आचार्यनी साथे जश, तेमनी पेहेलां श्राववानुं चिंतवद्, ए बारमी श्राशातना जाणवी. निदा लावी, पेहेलां कोश्नी पासे आलोचना करी, पाबलथी गुरु पासे आलोचना करवी, ए तेरमी आशातना जाणवी. निदा लावी, पेहेला वीजा को शिष्यने देखाडी पाउलथी गुरुने देखाडवी, ए चौदमी श्राशातना जाणवी. निदा लावीने गुरुने पूज्याविना बीजा शिष्यने आपवी, ए पंदरमी आशातना जाणवी. निदा लावी, पेहेलां कोई बीजा शिष्यने बोलावी, पली गुरुने बोलाववा ए सोलमी श्राशातना जाणवी. निदा लावी, गुरुने थोडंक दक्ष, पोते मिष्टान्न आदिक खावां, ते सत्तरमी आशातना जाणवी, रात्रिए निझा वखते गुरु पुढे के, कोण जागे जे ? ते वखते जागतां बतां पण उत्तर न देवो, ते अढारमी आशातना जाणवी. बीजे वखते पण गुरुने उत्तर न देवो, ते उंगणीशमी श्राशातना जाणवी. गुरु बोलावे ते वखते जोजन, शयन आदिक तजीने पण जो त्यां न आवे, ते वीशमी आशातना जाणवी. गुरुए बोलाव्याथी, नमस्कार करी, आप शी थाज्ञा करोडो ? एम न कहे, ते एकवीशमी आशातना जाणवी. गुरुने तुकारे बोलाववा, ए बावीशमी आशातना जाणवी. गुरुनी सामा बोल, ते त्रेवीशमी आशातना जाणवी. गुरुने बहुज कगेर अने उंचा शब्दथी वंदन करवं, ते चोवीशमी आशातना जाणवी. गुरु कथा कहेते बते, " ते एमज बे,” एम वचमां जे कहे, ते पचीशमी अाशातना जाणवी. गुरु कथा कहेते बते, तेमां नूल काडवी, ते बवीशमी आशातना । जाणवी. गुरु धर्मकथा कहेते बते, तेनां वखाण न करवां ए सत्तावीशमी
श्राशातना जाणवी. गुरु धर्मकथा कहेतां उतां “निहाकाल थयो " इत्यादि शब्दथी पर्षदानंग करवो ते अहावीशमी श्राशातना जाणवी. गुरुधर्मकथा कहेते बते, “ हुं करीश” एम जे कहे, ते उगणत्रीशमी पाशातना जाणवी गुरु धर्मकथा कही रहेते बते, बेठेली पर्षदामां, पोतानी चतुराश् जणाववामाटे, विशेषे करी धर्मकथा कहेवी, ए त्रीशमी श्राशातना जाणवी. गुरुनी बागल उंचे आसने, अथवा तुल्य श्रासने