________________
३११
तृतीयप्रकाश. . वेस, ए एकत्रीशमी श्राशातना जाणवी. गुरुनां श्रासन श्रादिकने, तेमनी रजा विना हाथ अथवा पगथी स्पर्श करवो, अने तेम करीने पण पानी क्षमा न मागवी ए वत्रीशमी आशातना जाणवी.
हवे अहीं ते जेम साधुनी क्रिया कही, तेम श्रावकनी पण तेवीज रीते जाणवी. केम के ते वखतें श्रावक पण मुनिसरखोज बे.
तेम कर्यावाद शिष्य श्रवग्रहमांज रहीने, कंश्क शरीरने नमावीने अतिचारोनुं बालोचन करतो थको कहे के, “श्चाकारेण संदिसह जगवन् देवसियं आलोएमी” कहेतां हे जगवन्, आप मने आझा आपो ? के जेथी दिवससंबंधि अतिचारोने हुं बालो. एवी रीतें उपलक्षणथी रात्रिक, पाक्षिक विगेरेनुं पण ग्रहण करवं. तेमां दिवसनी श्रालोचना एटले मध्याह्नकालथी मांडीने निशीथ पर्यंत, अने रात्रिनी एटले निशीथथी मांडीने मध्याह्न कालसुधीनी आलोचना जाणवी. पड़ी गुरु कहेशे के, आलोव. त्यारे शिष्य कहेशे के, “वं बालोएमि" कहेता हुँ बालोदुं हुं. पठी शिष्य,"जो मे देवसी" श्री मांडीने " तस्स मिठामि पुक्कड" त्यांसुधि पाठ जणे. “जो मे देवसि अश्यारो कउँ" केतां दिवससंबंधि में जे कंश अतिचार को होय, अने ते पण " काइज, वाज, माणसिय" कहेतां काया, वचन अने मन संबंधि; " उस्सुत्तो कहेतां उत्सूत्र, “ उमग्गो" दायोपशमिक नावने उबंधीने “अकप्पो" कहेतां विधिरहित, " अकरणिजो” नहीं करवा लायक, “ उजा" कहेतां पुनिरूप, “उविचिंति" कहेतां कुष्टपणाथी चिंतवेलो, "श्र णायारो" कहेतां अनाचार, “अणिलियबो” कहेतां नहीं श्ववा लायक, तथा "असावग्गपाजग्गो” कहेतां श्रावकने अनुचित एवो अतिचार, नाणे देसणे चरित्ताचरित्ते” कहेतां ज्ञानमां, दर्शनमां, चारित्रमा तथा देशविरतिपणामां, “अने सामायिकमां, तिहंगुत्तिणं" कहेतांत्रण गुप्तिउमां जे खंडितपणुं थयु होय ते, तथा " चउर्लंकसायाणं" कहेतां चार कषायोसंबंधि जे अतिचार लाग्यो होय, ते, तथा "पंचहमणुवयाणं " कहेतां पांच अनुव्रत संबंधि, तथा “तिण्ह गुण वयणं" केतां त्रण गुण व्रत संबंधि, तथा "चउहं सिरकावयाणं " कहेतां चार शिदाव्रतसंबंधि, "वारस्स विहस्स सावग्गधम्मस्स" केहेता एवी रीतें बारे व्रतरूपीश्रा