________________
तृतीयप्रकाश.
३०ए पली " काकार" ना उच्चारण जेटला कालें करीने रजोहरणने स्पर्श क. रीने “ यकार" ना उच्चारण जेटला कालें करीने ललाटदेशने स्पर्श करे; ते वार पबी " संफासं" एम बोलतो थको, मस्तक अने बे हा. थोथी रजोहरणने स्पर्श करे. तेवार पड़ी मस्तकपर अंजलि करीने "खमणिजोने किलामो” त्यांथी मांडीने " दिवसो वश्कतो” सुधि गुरुसन्मुख दृष्टि राखीने, पाठ नणे. तथा कहे के, मारा ललाटदेशथी, थापना चरणकमलने हुं स्पर्श करुं बुं तेनी श्राप मने रजा श्रापो ? केम के आचार्यनी रजा विना तेमना चरणने स्पर्श करवो योग्य नथी. ते वार पड़ी " खमणिजो” केहता था मारा स्पर्शथकी उत्पन्न थती वाधा क्षमा करवी; एम शिष्य कहे. पली "अप्पकिलं ताणं बहुशुणने दिवसो वश्कतो” कहेतां हे जगवन् ! अल्प पुःखवाला एवा आपने घणा शुलथी दिवस तो निर्गमन थयो नी ? एम कही हाथ जोडीने रहे; एटले गुरु कहेशे के, " तहत्ति” कहेतां तेमज . पडी तपनियमनी वार्ता पुढतो थको शिष्य कहे के, आपनो तप नियमतो सुखेंथी थाय ने ने ? त्यारे गुरु कहे के, तमोने पण ते तेवीज रीते जे ने पठी शिष्य पुढे के, “ जवणिजांच ने” केतां आपनुं शरीर तो निरावाध ने नी ? त्यारे गुरु कहे के, तेमज के पड़ी शिष्य अपराधनी क्षामणा करतो थको, कहे के, “खामेमि खमासमणो देवसियं वश्वमं” कहेतां हे क्षमाश्रमण, दिवसमां थएलो योगसंबंधि जे अपराध, तेनी हुँ आपनी पासे दमा माएं बुं,त्यारे गुरु कहे के. हुं पण खामेमि केतां खमुं ९. ते वारपदी शिष्य नमस्कार करतो थको “ आवसियाए” थी मांडीने "जो में अश्यारा कर्ड” त्यां सुधिर्नु, पोताना अतिचारनिवेदनपूर्वक प्रायश्चित्तने सूचवनारुं सूत्र बोले. एम कही अवग्रहथी पागे हवे.
हवे तेत्रीश श्राशातनाउनु वर्णन करे . कारणविना गुरुपासे जवं, ते पेहेली आशातना जाणवी. गुरुने पडखेथी जवं, ते वीजी श्राशातना, गुरुने निःश्वास, श्लेष्म आदिकथी दूषण थाय एवी रीतें जवं, ते त्रीजी आशातना. एवीज रीतें गुरुनी श्रागलथी, पडखेथी, तथा पालथी जवं, ते त्रण पाशातना जाणवि. तथा गुरुनी आगल, पडखे अने पागल बेस ते त्रण पाशातना जाणवी.