________________
२०६
योगशास्त्र. लीधी. त्यां तेणे कर्मोना नाशमाटे चोथथी मांडी माससुधीना उपवासर्नु तप कयु. एवी रीतें तपथी नावसंलेखना करीने, तेणें वीरप्रजुनी श्राझाथी पर्वतपर जश् पादपोपगम नामर्नु अनशन कयु; तथा त्यां शुज ध्यानमा रहीने, पंच परमेष्टिने नमस्कार करता थकां, काल करी ते खर्गे गयो. माटे एवी रीतें चोरीथी निवृत्त थएलो माणस रौहिणेयनी पेठे तुरत स्वर्गे जाय , माटे बुद्धिमाने उजय लोकमां विरुद्ध एवी चोरी करवी नहीं. एवी रीतें रौहिणेयनी कथा जाणवी.
__हवे चोरीना अति परिहारने कहे बे. दूरे परस्य सर्वस्व, मपहर्तुमुपक्रमः॥
उपाददीत नादत्तं, तृणमात्रपि क्वचित् ॥ ४ ॥ अर्थः- वीजानां धनने हरवानो यत्न करवो, ते तो दूर रद्यु, पण तुएमात्र पण कोनुं वगर दिधेदुं न ले.
हवे बे श्लोकथी चोरी नहीं करनारने फल बतावे . परार्थग्रहणे येषां, नियमः शुश्चेतसां ॥ अन्यायांतिश्रियस्तेषां, स्वयमेव स्वयंवराः ॥५॥
अना दूरतो यांत्ति, साधुवादः प्रवर्तते ॥ स्वर्गसौख्यानि ढोकंते, स्फुटमस्तेयंचारिणां॥ ६ ॥ अर्थः-जे शुद्ध चित्तवालाने परधन बेवामां नियम , तेजने संपदाउँ पोतानी मेले प्राप्त थाय . वली आपदार्ज तो तेनाथी दूर जाय , तथा तेनी कीर्ति फेलाय . तेम परलोकमां तेने स्वर्गनुं सुख मले . ___ माटे अग्नितुं पान करवू सारु, सर्पना मुखनुं चुंबन करवू सारूं, फेर पीवू सारु, पण परतुं धन हरवू नहीं. धननो लोजी माणस, नाश, पिता, स्त्री, दीकरो, तथा गुरुने पण मारी नाखे बे.
हवे आ लोकसंबंधि तथा परलोकसंबंधि अब्रह्मना फलने देखाडताथका, गृहस्थने उचित ब्रह्मचर्य व्रतनुं स्वरूप कहे .
पंढत्वमिंघियजेदं, वीक्ष्याब्रह्मफलं सुधीः॥ . भवेत्स्वदारसंतुष्टो, ऽन्यदारान् वा विवर्जयेत् ॥७॥
