________________
वितीयप्रकाश.
२५ यकुमार श्रेणिक राजाने कही संजलावी. पनी राजायें तेनापर साविति नहीं थतां, नीतिने अनुसारें अजयकुमारनी सलाह लश तेने बोडी मेव्यो. पड़ी ते चोर विचारवा लाग्यो के, मारा पितानी श्राझाने धिक्कार थे; में थाटला दिवससुधि उगाश्ने प्रजुनुं वचन सांजव्यु नहीं. श्रायु पण प्रजुनुं वचन जो में सांजव्युं न होत तो हुँ क्यारनोयें यमने घेर पहोच्यो होत; माटे नहीं श्यतां पण, जो में, ते वचन सांजव्यु तो मारं जीवित रह्यं. माटे जेनो जरा पण उपदेश श्रावो फलदायक ज्यारे थाय बे, त्यारे तेनो समस्त उपदेश तो कोण जाणे केटलुंये फल मेलवी श्रापे तेवो दशे. एम विचारि प्रजुपासे जर तेमनां चरणकमलने वांदी, ते विनति करवा लाग्यो के, आपनी वाणी प्राणीने श्रा जयंकर जवरूपी समुअमां नाव समान .आटला दिवसो तो हुँ पिताना वचनोथी - गायो. माटे ते लोकोने धन्य बे, जे आपनी वाणीरूपी अमृतने कर्णरूपी अंजली करीने पीये. में पापियें तो कानो ढांकीने पण जो तमारी वाणी सांगली, तो था कष्टथी उगर्यो. माटे जेम आपें मने मरणथी बचाव्यो, तेम हवे था संसाररूपी समुथी पण बचावो ? त्यारें प्रजुए पण दया लावीने, तेने मोद देनारी साधुधर्मनी देशना श्रापी. त्यारें प्रबोध पामीने तेणें कडं के, हे जगवन् ! हुँ यतिधर्मने योग्य बु के नहीं ? त्यारें प्रजुए तेने योग्य कहेवाश्री, तेणें कडं के, हे विजो, हुँ दीदा ल
श, पण मारे कंक श्रेणिक राजासाचे वात करवी बे, त्यारें श्रेणिके कडं के, शंकारहित तारे जे बोलवू होय, ते बोल ? त्यारे तेणें कडं के, हे राजन्, तारा नगरने खुटनार हुंज रौहिणेय चोर बं; वली था प्रजुना वचनथी हुँ अजयकुमारनी बुझिने पण जीती गयो बु. माटे हवे तमारे को वीजा चोरमाटे तपास करवी नहीं माटे हवे कोश माणसने मोकलो, के जेथी हुँ तेने सघलो चोरीनो माल देखाडं, अने पनी दीक्षा लश ने हूं मारो जन्म सफल करूं. पनी श्रेणिकना हुकमथी अजयकुमार तथा नगरना लोको पण कौतुकथी तेनीसाथे गया. पनी तेणे अजयकुमारने पोतानुं स्थानक बताव्यु: अजयकुमार पण, सर्वेनो माल धणीधणीने सोंपी दीधो. पड़ी तेणें पोतानां माणसोने पण समजावीने, पोते प्रजुपाते श्राव्यो. पली श्रेणिक राजायें करेला महोत्सवपूर्वक तेणें प्रजुपासे दीक्षा